Ένα δυνατό χτύπημα ήχησε στα αυτιά μου και με έκανε να πεταχτώ απότομα πάνω με αποτέλεσμα να ρίξω κάτι βαρυ στο πάτωμα και να ακουστεί άλλο ένα χτύπημα. Η πόρτα θα είναι. Κοίταξα γύρω μου προσπαθώντας να καταλάβω τι γίνεται.
"Αγάπη μου? Είναι 8 πάρα 10, θα σηκωθείς να πας σχολείο?" Η φωνή της μαμάς μου με έκανε να γουρλωσω τα μάτια μου. Κοίταξα το κρεβάτι δίπλα μου και ήταν άδειο.
Ευτυχώς!
Σηκώθηκα με βαριά βήματα και πλησίασα την ντουλάπα μου.
"Κρίστην?" Ωχ. Την ξέχασα αυτήν.
"Ναι μαμά ξύπνια είμαι, ντύνομαι!" Φώναξα και η πόρτα άνοιξε.
Μπήκε μετά και με πλησίασε χαμογελαστή. Όταν με επεξεργάστηκε, έμεινε για λίγο κολλημένη στο σώμα μου.
"Τι?" Με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω.
"Αυτή η μπλούζα που φοράς δικιά σου είναι?" Έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Κοίταξα κάτω και συνειδητοποίησα ότι φοράω την τεράστια μπλούζα του Σαμ που φτάνει λίγο πιο πάνω από τα γόνατα μου και... Ω θεέ μου δεν φοράω βρακί!
"Εεε....." κόλλησα. Δεν ξέρω τι να της πω.
Τώρα την έβαψα!
"Δικιά μου είναι! Ναι την είχα πάρει μια μέρα σε...Ένα μαγαζί στο Μολ επειδή μου άρεσε καιι....είπα να την φοράω το βράδυ όταν κοιμάμαι. Είναι βολική." Με κοίταξε εξεταστικά ενώ εγώ είχα γίνει κόκκινη σαν ντομάτα.
"Καλά. Το πρωινό είναι έτοιμο, σε περιμένουμε κάτω. Βιάσου όμως γιατί θα αργήσεις." Και με αυτό έφυγε από το δωμάτιο μου κλείνοντας την πόρτα από πίσω της.
Ξεφυσιξα από ανακούφιση και στράφηκα προς την ντουλάπα μου. Έβγαλα γρήγορα ρούχα και εσώρουχα και κατευθύνθηκα προς το μπάνιο.
"Από το Μολ ε?" Άκουσα την βαριά φωνή του Σαμ και τρόμαξα τόσο πολύ που τα ρούχα μου έπεσαν από το χέρι στο πάτωμα.
"Εσύ! Τι κάνεις ακόμα εδώ? Νόμιζα ότι είχες φύγει!" Τον κοιτούσα πλέον. Ήταν ξαπλωμένος δίπλα από το κρεβάτι μου, στο πάτωμα.
Καλά χαμένο τό'χει?
"Τι κάνεις στο πάτωμα?" Τον πλησίασα και έκανα να τον βοηθήσω να σηκωθεί αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να πέσω πάνω του, γυμνή με μια μπλούζα να καλύπτει ελάχιστα πράγματα, και εκείνος να φοράει μόνο το μποξερακι του.
Ω ΘΕΕ ΜΟΥ ΚΟΙΛΙΑΚΟΊ!
Ένιωσα να κοκκινίζω αμέσως και έκανα να σηκωθώ αλλά τα μυώδη χερια του ήταν τυλιγμένα γύρω μου με αποτελεσμα να μείνω εγκλωβισμένη μέσα τους.
YOU ARE READING
Game Of Feelings
Adventure"Ξέρεις ότι δεν είσαι ο τύπος μου, έτσι? Όμως δεν μπορώ να απορρίψω το συναίσθημα που εμφανίζεται κάθε φορά που σε κοιτάζω." Είχε καρφωμένο το βλέμμα του πάνω μου, με είχε στριμώξει στο τοίχο, στο πίσω μέρος του σχολείου και με είχε εγκλωβίσει ανάμε...
