Abicik

-3-

Öykü'nün ağzından;

Efe'nin dediği cafeye doğru ilerledim. Onu gördüğümde adımlarımı yavaşlattım. Sonunda onun yanına ulaştığımda sandalyeye oturdum. Benim için de kolay değildi. Küçüklüğümden beri onu tanıyodum. Ve ona hiç o gözle bakmamıştım. Aramızdaki arkadaşlık kardeşlik gibi bir şey değildi. Aylin ve Efe her zaman kardeşlerdi. Ben ve Aylin de öyle. Ama biz ikimiz sadece yakın arkadaşlardık. Yine de hiç bir zaman aklımdan böyle bir şey geçmemişti. O ve ben. 

Ama onu dün öpmüştüm. Neden öptüğümü hatırlamıyordum. Efe çok yakışıklıydı. Çok harika bir insandı ama bilmiyordum işte. Tabi şimdi dün neden bana karşılık verdin dese mal gibi kalıcaktım. Çünkü henüz bunun cevabını ben bile bilmiyordum. Belki de kırmamak için yaptım bunu. Onu üzmemek için. Başka bişey aklıma gelmiyor. Sarhoştum desem değildim. Sadece bira içmiştim. 

Ah lanet kalbim çok hızlı atıyordu.

''Nasılsın Öykü.?'' dedi çok sakin bir şekilde.

''İyiyim Efe sen?'' dedim.

''İyiyim Öykü saol.'' dedi bu sefer. Çok resmiydik. Bişeyler söylemem gerekiyodu.

''Beni neden çağırdın?'' dedim tedirgince. Biraz duraksadıktan sonra cevap verdi.

''Konuşmamız gerek. Bunun farkındasın.'' dedi.

''Pekala ilk sen başlamak ister misin?'' dedim. Evet işte bu Öykü. Buraya geldiğinden beri aklından çıkan en güzel şey. 

''Tamam.'' dedi. ''Dün sarhoş olmadığından eminim ve herşeyi hatırladığından da eminim.''

''Evet hatırlıyorum.''

''Bak Öykü. Ben.. Beni bilirsin işte. Zaten dün geceyi hatırlıyorsan ben herşeyi söyledim.''

Cevap vermemi bekler gibi bana bakıyordu.

''Ben ne diyeceğimi bilmiyorum. Senle ben arkadaşız.'' dedim. Verdiğim cevap onu belki hayal kırıklığına uğratmış olucak ki yumruklarını sıktı.

''Beni öptün.''

''Ben seni öpmedim. Sen beni öptün.''

''Ve sende karşılık verdin!'' dedi.

''Ne demem gerektiğinden emin değilim.''

''Sadece içinden geçenleri söylemelisin. Bak bana Öykü. Senden sadece hoşlanmıyorum tamam mı.? Seni seviyorum. Sana aşığım. Küçüklüğümden beri... Sana aşığım öykü. Gülüşüne, Napıyorsun mal mısın? bakışına, sana aşığım. Anlıyor musun?''

Şok geçiriyordum. Söyledikleri kalbimi ısıtmıştı. İstemsizce gülümsedim.

''İçinden geçenleri söylemelisin.'' diye yeniledi. Utanmamaya karar verdim. Utanıcak bişey yoktu. Ona tüm düşüncelerimi rahatlıkla söyleyebilirdim. Gözlerinin içine baktım.

''Hissettiğim şey tam olarak şu Efe, söylediklerin fazlasıyla içimi ısıttı. Şu an istediğim şey sana kocaman sarılmak, belki senden hoşlanıyorum. Ama seni sevdiğimden emin değilim.'' dedim omuz silkerek. Gözleri parladı. 

''İçinden geçeni yapmaya ne dersin?'' diyince yüzümde koca bir gülümseme oluştu. Yerimden kalkıp yanına gittim ve ona sarıldım. Düşüncelerimden emindim. Ona hiç o gözle bakmamıştım ama hiç bir erkekten bunca sene boyunca hoşlanmamıştım. Hiç bir erkek ilgimi çekmemişti ve şu anda hissettiklerim tamamen gerçekti. İlk defa bunu hisstmek hoşuma gitmişti. Onu seviyordum. Bu aptal çocuğu seviyordum.