DÜŞTEN GÜZEL

7. BÖLÜM

ARKADAŞLAR MERHABA :) MULTİMEDYADA MAVİ VE KELEBEK VAR :)

İYİ OKUMALAR...

************************************************************

KELEBEK

Gece sahilden sonra bir bara gitmiş hem yaşadıklarımızı ve yaşayacaklarımızı hem de Mavi’nin ilk işini kutlamıştık. Fazla içmedik ama yine de hafif sarhoşluk vardı. Bizi evimize bıraktıklarında sabah görüşürüz diye sözleşmiştik. Ne yani eve falan davet edemezdik. Ama sabah bizi alacaklardı. Biz Uras ile şirkete gitmeyecektik. Birbirimizi tanımaya başlayacaktık. Anlatacaktık her şeyi… Mavi ve Aras kahvaltı edip şirkete geçeceklerdi. Proje ortağı Utku Bey gelecekti…

Utku SOYLU… Ünlü bir iş adamı. Aras ve Mavi’nin hazırladığı otel projesine ortak. Anlatılanlara göre çok yakışıklı bir adammış. Bekarmış. Ayrıca çapkınmış da…

Sabah yine telefonumun çalması ile uyandım. Mavi mi?!

-Efendim?

+Kuzum ben kahvaltıdayım. Uras birazdan gelir kalk.

-Ahh çok sağol Mavi’m. Size afiyet olsun.

+Teşekkürler bir tanem. Görüşürüz.

-Görüşürüz.

Hemen kalkıp hazırlanmaya başladım. Uras birazdan burada olurdu. Tamamen hazır olduğumda telefonum çalıyordu. Ve hemen kapandı. Uras aşşağıdaydı. Hemen indim.

-Günaydın

+Günaydın Kelebek

-Nasılsın?

+Mutlu sen?

-Mutlu…

Arabaya bindik. Nereye gideceğimizi söylememişti. Ama şehir dışına doğru yol alıyorduk. Tam soracaktım ki o muhteşem evi gördüm. Ev demek hakaret sayılır. Saray yavrusu sanki…

-Burası… Biz neden buraya geldik?

+Burası benim kafa dinlemek için geldiğim evim.  Hem ormanlık hem de ileride bir göl var

-Burası çok güzel Uras…

Sessizce eve doğru yürüyorduk. Doğrusu onunla bir evde başbaşa kalıcak olmak beni tedirgin etse de içimde bir huzur vardı. Kahvaltı masada hazır bizi bekliyordu. Bir an şaşırsam da daha önce bir görevli gönderip evi temizletmiş ve yiyecek bir şeyler hazırlatmış olabileceği aklıma geldi. Masaya karşılıklı oturduk.

+Kahvaltıdan sonra ormanda gezmeye ne dersin?

-Uras… Olur ama biz… benim hayatımı duyduğunda ya bırakırsan beni…

+Her ne olursa olsun seni bırakmaya niyetim yok Kelebek…

Kahvaltı bittikten sonra dışarıya çıkmış ve ormanda yürümye başlamıştık. Korkuyordum. Onun masumluğuna benim yaşadıklarım farklı gelecekti. Ya bırakırsa…

+Kelebek korkma. Ben hep yanında olacağım. Ama senin bu kadar korkmanı gerektiren şey ne çok merak ediyorum. Eğer hazır değilsen anlatma. Önce ben hayatımı anlatayım olmaz mı? Aslında bunlar zamanla öğrenilen şeyler ama ben 1 yıl bekledik birde birbirimizi tanımak için beklemek istemiyorum.

-Ben 15 yaşındayken bir arkadaşım vardı. Çok iyi anlaşırdık. Sonra bir gün her şey tersine döndü. Bize gelmişti. O gün ilk ama gerçek olmayan öpücüğümü çaldırdım ben. Çalındı çünkü. Sonrası aynı… Bana yakın davranmaya başladı. Belki dedim… Belki bir umut vardır. Takıntılı değildir. Aşıktır bana. Ona hep iyi davrandım. Ama o işleri berbat etti Uras. Bana o pis fantezilerini anlattı. Benimle yaşamak istediklerini. Bazen nefes dahi alamıyordum. Çok uğraştım. Eskisi gibi olalım dedim. Olmadı. Konuşmadık. Yine olmadı… O attığı resimler. Attırdığı resimler. Psikolojim alt üst olmuştu. Kimseye bir şey anlatamıyordum. Mavi’ye bile… Bir filmde, dizide veya kitapda öpüşmeden bahsedildiğinde o an aklıma gelir ve ağlamaya başlardım. Sevişme söz konusu olduğunda o anlattıkları aklıma gelir hemen o kısmı geçmek isterdim. O evledi Uras. Mutlu. Ben de mutluyum. Ama…Ama korkuyorum Uras.