DÜŞTEN GÜZEL

11. BÖLÜM

KELEBEK

Arabada son ses müzik yankılanırken gözlerimi yola dikmiş bir halde, sevgilimi düşünüyordum. Acaba şu an napıyor? Beni özlemiş midir? Ben onu şimdiden özlemiştim. Bir hafta uzun zamandı ve benim gözlerim şimdiden onu arıyordu. Belki tatile de gidecektik ve o sırada da göremeyecektim onu. İstanbul öyle güzel hale gelmişti ki Urasla öyle güzel bi düşün içindeydim ki İstanbul’dan ayrılmak o güzel düşten uyanmak gibi gelmişti . Gözlerimi yanımda oturan Mavi'ye çevirdiğimde, onun da benim gibi dalgın olduğunu fark ettim. Onun dalgınlığının sebebi de belliydi. Aras...

"Kızlar bu durgunluk niye? Bakın Kerem ile bana. Nasıl da mutlu bir şekilde müziğe eşlik ediyoruz." Bunu söylerken bir yandan da gülüyordu. "Aov, pardon. Sizin sevgilileriniz orada kaldı, değil mi?" Kaşlarımı çatıp, Selim'e baktım. Sevimli görünüşünün altında bize laf soktuğu o kadar belliydi ki! Patavatsız bücür ne olacak… Onu kessem ne olur? Evet, sevgililerimizi arkada bıraktık. Üzüntüden de ölmek üzereyiz. E bundan ona ne?

‘’Sen susana sevgili kardeşim.’’ Dişlerinin arasından tıslayarak söylemişti bunu. ‘’Aferin sana müzikle devam böyle. Gelme işte üstümüze. Öleceğiz üzüntüden. Hı-hı evet haklısın. Sen hep haklıydın zaten. Şimdi susun biraz olur mu? Kelebek sende yola odaklan kızım. O nasıl bir araba kullanma şeklidir? Sen ehliyetini nereden aldın? Bir sakin sür arabayı. Tamam onları göremeyeceğiz ama sakin olmak zorundayız tamam mı? Bak bana ne kadar sakinim!’’

Mavi’nin nefes almadan konuşma şekli Aras’ın tabirine tam uyuyordu. Masum görünüşlü cadı…

‘’Abla ben susarım. Sen yeter ki nefes al. İyi misin?’’

Selim’in korkarak söylediği bu sözünden sonra herkes gülmeye başlamıştı. Mavi ise neden güldüğümüz konusuna bir anlam yüklemeye çalışırcasına bize bakıyordu.

‘’Ben de yola odaklanırım. Sen iyisin değil mi? Haklsın. Ben sakin değilim. Senden örnek almam lazım.’’

Benim hafif tırsarak hafif de dalga ile söylediğim bu sözden sonra herkes gülmeye devam etmişti. Neden güldüğümüzü sonunda anlayan Mavi de kahkahalarımıza ortak olmuştu. Aslına bakarsak haklıydı. Nasıl olsa görüşecektik ama şuan da daha çok odaklanmam gereken bir yol vardı. E tabi bir de sevgilim olduğunu babama yetiştirmiş olan annem…

MAVİ

Herkesin benimle dalga geçiyordu. Tamam komikti. Ama gülsemde içimde bir yerlerde Aras özlemi şimdiden başlamıştı. Merkatan ölüyordum. Acaba kalbimin ritmini tamamen değiştiren bu adam da beni böyle özlüyor muydu? Görüşemeyeceğiz diye üzülüyor muydu? 1 hafta az bir süre değildi. Bana 1 ömür gibi geliyordu. O neler hissediyordu…

‘’Tamam bu kadar güldüğümüz yeter. Hadi biraz mutlu olalım ve müziğe biz de eşlik edelim Mavi.’’ Az önce üzüntüsünden yola odaklanamayan Kelebek şimdi de müziğe eşlik etmek istiyordu. Bazen can dostumu anlamakda güçlük çekiyordum.Yok yok bu kız bugün normal değildi.

‘’Ben bu müziği sevmem ama bul güzelini eşlik ederiz canım.’’ Biraz eğlenmek de zarar yoktu değil mi? Kelebek araba kullandığı için müzik arama işi de bana kalmıştı. Birkaç radyo kanalı gezdikten sonra bir şey bulamayınce USB kullanarak müzik açmaya karar verdik. Tabi müzikler yabancı olunca herkes moda girmiş durumdaydı.

Eskişehir’e ulaşmamıza az bir süre kala yolda mola verdik ve bir şeyler yedik. Tekrar yola düştüğümüzde Eskişehir’e ulaşmamız daha da kolay olmuştu. Tüm hayallerim için vazgeçtiğim o şehir. Şimdi tekrar dönmüştüm. Dönmüştüm ama pes ederek değil. Kazanarak. Elbette izin alınca babamı görmek arkadaşlarıma vakit geçirmek için gelmiştim. Pes etmeyecektik. Söz vermiştik birbirimize.