Yalnızlığın yazdırdığı şiirlerin öldürdüğü şairim
Bütün acılarımla beraber ümitsizliğe talibim
Sanırım biraz hüzne bolca sabra sahibim
Ama ne kadar dayanabilirim emin değilim
Her defasında düşmekten yoruldum
Bir kere de takmayın şu çelmeyi
Bak duvarlardan bile soğudum
Bir kere de dinleyin bu embesili
Güleceğim günü beklerken gülmeyi unuttum
Güleceğim gün geldiğinde hüznüme tutundum
Sonra sen çok melankoliksin napıyım
Ben mutluluğu hüzünde buldum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Suskun Acı
PoetryBirisiyle yüz yüze konuşamadığım tüm acıları üstü kapalı bir şekilde şiirlerimde anlattım. Okurken mutlu bir ruh haliniz varsa mutlaka bozulacaktır. Bu yüzden okumadan önce iki kez düşünün. Keyifli okumalar...
