Karanlık

13 (Şok)

Sabahı resmen zor etmiştim. Olacakları çok merak ediyordum. Kuzey'i dinledikten sonra doğru düzgün uyuyamamıştım da zaten. Sabah Kuzey uyanmadan kıyafetlerimi giyinip tekrar yattım. Kuzey kalktı ve 5-10 dakika sonra çıktı. Ben zaten hazırdım. Saçımı topladım ve çantam da alıp çıktım. Otelden çıkıp taksiye bindi. Bende taksiye atladım ve

 'öndeki arabayı takip et abi'

 dedim. Hep böyle bir an yaşamak istemişimdir. Ara bir sokakta durdu taksi. Biz de biraz arkasında durduk. Parayı ödedikten sonra hırkamın şapkasını kapatıp Kuzey'in peşinden gittim. Bir kafeye girdi. Boş bir masaya oturup telefonuyla uğraşmaya başladı.

Kuzey'den

Sabah erkenden kalkıp buluşacağımız yere gittim. Bir kaç gündür 'Kamer' diye bir çocuk benimle uğraşıp duruyordu. Kerim'e,Kamer'in kim olduğunu sorduğumda bana zaten öğreneceğimi söylemişti. Demek ki o tanıyordu onu. Bulaştığımız adamlardan biri olduğunu düşünüyordum aklıma başka bir şey gelmiyordu. Kerim insanları kırmayı önemsemez, direk söylerdi. Ama bu sefer lafı dolaştırıp duruyordu. Sanki bu işin altından bir şey çıkacaktı. Adam beni annemle tehdit edip duruyordu. Annene anlatırım yaptığın işleri falan diye hikaye yazıyordu. Ondan korkmamıştım sadece bıkmıştım. En sonunda tamam deyip buluşmayı kabul etmiştim. 

Buluşacağımız kafeye gidip oturdum. Hem gelmem için yırtınmıştı hem de beni bekletiyordu. Adamı daha görmeden uyuz olmuştum. Bana doğru gelen kaşı gözü dövmeli bir tip gördüm. Tepemde durup elini uzattı.

- Ben, Kamer.

Ne yapayım yani, sadede gel. Kafamı kaldırıp sadece baktım. Elini de sıkmadım. Elini yumruk yapıp indirdi.

- Benimle zorun ne senin. Kimsin lan sen! Ne ayaksın oğlum?

- Önce adam gibi konuş.

- Adam olmayan birisiyle mi?

- Bak, ben Kerim'in yanında çalışıyordum. Annem ve babamı hiç görmedim yetimhanede büyüdüm.

- Kardeşim, bana ne?

- Büyüdükten sonra, anlarsın ya böyle işlere bulaştım. Kerim'İn en sadık adamlarındanım aslında. Karşılaşmamış olmamız garip. Kerim'in gerçekten büyük bir işini hallettiğim de ondan bir şey istememi söyledi. Bende ondan ailemi istedim. Onları tanımak istiyorum dedim. O da benim için araştırttı ve bir sonuca ulaştık.

- Ee, benimle ne alakası var?

- Söylemesi zor ama benim annem, senin annen Kuzey. Ben senin abinim.

- Sen kimle dalga geçiyorsun aptal, beni kendi dengin mi sandın?

- İlk öğrendiğimde benim de tepkim aynı oldu ama bu acı bir gerçek.

Hayat'tan

Kuzey'in ve karşısındaki tipitipin ne konuştuğunu duyamıyordum. En sonunda Kuzey bir hışımla masadan kalktı. Karşısındaki adam kolundan tutup bir şeyler söyledi ama Kuzey kolunu ondan kurtarıp yanından geçip gitti. Geçerken göz göze geldik ve bir an ben tanıdığını sandım. Neyse ki yanımdan geçip gitti. Ama aynı hızla dönüp kolumu tuttu ve beni masadan kaldırdı.

- Senin burada ne işin var?

Sinirlenmişti.

- Şeyy..