Will You Wait For Me? (on going)

CHAPTER FIVE: THIS IS THE DAY

(Cass POV)

I'm very much excited for the special event later. We will be celebrating the band's very first anniversary. Few hours na lang ang hihintayin ko...

Nandito pa rin ako sa bahay at nagpeprepare ng gamit na dadlhin ko mamaya kapag pupunta na ako sa Catharsis.. Ito 'yong music bar kung saan nagpeperform ang banda..

(Attention: Hiniram ko lang ang pangalan mula sa HeartStrings. Ganyan ako kaadik doon. So readers, wala kayong karapatang magfile na plagiarism againts me kasi kinausap ko na ang direktor ng korean series na ito. Kahit hindi man kami nagkakaintindihan ay okay lang daw.. hehehe)

Habang isinisilid ko ang extra shirt na gagamitin ko mamaya ay nakita ko ang bracelet na bigay ni Xander sa akin kahapon. I put it on my wrist but then biglang naputol ito. Agad akong nakaramdam ng kaba at takot. 

You know why??

Feeling ko tumaba ako.. Naputol kasi yung bracelet. Kailangan ko ng magdiet. Magexercise ng isang oras, magjogging at iwasan ang pagkain ng mga pagkaing maraming carbohydrates.

Ito ang naisip ko na pinakamadaling paraan.. If may suggestions kayo, please dial 09000000000.

Well, to be honest guys, nakaramdam talaga ako ng kakaibang kaba na hindi ko maipaliwanag. "Ano kaya meaning ng pagkaputol ng bracelet?"

Malalaman natin sa mga susunod na kabanata..

When it was already past six ay naghintay na lang ako ng sundo ko. Xander told me that he will be fetching me at my house. Pero, hindi naman sasakyan ni Xander ang nagpark sa labas ng gate. It was Philip.

"Where's Xander?" agad kong tanong sa kanya.

"I don't know. Bilin niya lang sa akin na ako na lang daw ang pupunta dito."

"Ahh, ganoon ba? Bakit hindi man lang siya nagtext?"

"Kailangan pa ba talagang magtext sa'yo?

"Alangan namang hindi. Sign of respect lang sana.. Ang tao talagang iyon."

"Magrereklamo ka pa ba diyan or sasakay ka na? C'mmon."

"Okay."

Tahimik lang kami ni Philip sa kotse.. 'Yong kaba ko kanina ay unti-unti na namang bumabalik. I really don't know why. Bigla na lang akong napabuntong-hininga..

"Leigh, may problema ba?" tanong ni Philip sa akin.

"Wala naman. Parang I'm not feeling well. Grabe 'yong kaba ko."

"Oy, masyadong excited? Wag kang kabahan Leigh. Kaya natin 'to."

"Pero nagtataka lang talaga ako kung bakit hindi pa rin nagtetext si Xander. May iba ba siyang sinabi sa'yo maliban sa pagpapasundo niya sa akin?"

"Wala naman. Kagabi pa siya nagtext sa akin sa change of plans niya. Until now wala din akong text na nareceive mula sa kanya."

Hindi namin napansin na narating na pala namin ang Catharsis kaya naputol 'yong usapan namin ni Philip. "We're here.. Mauna ka na sa room natin. Ipapark ko lang muna nang maayos ang kotse." bilin niya sa akin.

"Okay."

Agad akong lumabas sa kotse at dumiretso sa reserved room ng banda. Nang pumasok ako, tanging si Kazuo lang ang nakita ko.

"Hey Cass. It's good to see you."

"Where's Xander?"

"I thought siya ang magsusundo sa'yo?"

"Ha? Si Philip ang nagsundo sa akin kasi 'yon daw ang utos niya. Ang lalaki talagang iyon! Kapag hindi siya nagpakita, talagang lagot siya sa akin."

"Dadating din iyon. Don't worry. Si Xander pa? Sus, sisipot 'yon. Takot yata 'yon sa'yo."

"Talagang dapat lang siyang matakot. Hmp!"

Natigil lamang ang usapan namin ni Kazuo nang makirinig kami ng mga katok sa pinto. Ako na ang nagbukas ng pinto.

"Ms. Carrie? What are you doing here?" gulat kong sabi. Si Ms. Carrie ang nag-iisang kapatid ni Xander. Siya rin ang nagpapatakbo sa university na pinapasukan ko. Kung titingnan ang feature ni Ms. Carrie, para siyang girl version ni Xander. Namana talaga nila ang pagiging chinito ng Daddy nila.

"Ms. Carrie? masyado naman atang formal 'yon Cass," natatawa niyang sabi. "What I am doing here? Bakit, bawal na bang magbigay ng words of goodluck sa bestfriend ng kapatid ko?"

"Thank you. Tuloy po muna kayo,"anyaya ko sa kanya.

"Galingan ninyo mamaya ha? talagang panonoorin ko ang whole performance ninyo. Sa ganitong paraan lang ako makapagsusuport sa inyo in behalf of Xander."

"In behalf of Xander? What do you mean?" usisa ni Kazuo sa usapan namin.

" Xander took his flight earlier this morning heading to Australia? Hindi ba siya nagpaalam sa inyo?"

"Australia?!" sabay-sabay na sigaw namin ni Kazuo.

"Yes, Australia. Were you not informed about this? I thought that Xander already discussed about that thingy flight.Kaya nga he ask me kanina if I can go here to give my support to the band instead of him."

I'm S P E E C H L E S S!

I felt the hot liquid falling down on my cheeks 

"AUSTRALIA?! How come on earth that Xander left me, us and the band without giving nay reason. Ano 'to para sa kanya? A GAME?! Matapos naming magsaya kahapon due to an advance celebration ay agad-agad siya aalis?"

Parang bula na biglang naglaho sa hangin. Matapos niya kaming patawanin kahapon ay gagawin niya ito.

What is happening? I don't really have the idea.

S-P-E-E-C-H-L-E-S-S..

All I want to do is to cry...

T______T

Kahit pangit akong umiyak, wala ng pakialaman!

"Hey, what's happening here?" bigla na lamang dumating si Philip.. "Bakit umiiyak si Leigh?" Walang sinuman ang nagsalita. Si Kazuo din kasi ay speechless..

"Kazuo, what happened?"

"Wala na si Xander," matipid na sagot ni Kazuo.

"Umalis na siya.. Iniwan niya tayo," sabi ko habang umiiyak. "That bastard!" pasigaw kong sabi.

"I know this would happen,"mahinang sabi ni Philip.

"What? anong sinabi mo?"

"Nothing. If Lee had left, then what shall we do? Nandito na tayo. Let's continue the celebration. Leigh, stop crying now. Let's all prepare. In twenty minutes, we will be starting the celebration."

We have no choice but to continue the celebration. Change of plans. But this special day turn into a very lonely day. A day that I will never ever forget.

The day when my bestfriend broke the heart of the band.

This day will leave a scar into our hearts, into my HEART.

S-I-G-H

And now,  I'm really not feeling well..