ფანჯრის რაფაზე წვიმის წვეთები აღარ მამშვიდებს,ის უბრალოდ მაღიზიანებს . სინათლე რომელიც მთელი ბავშვობა მამშვიდებდა, და სიმყუდროვეს მანიჭებდა უბრალოდ თვალს მჭრის და მიქმნის სურვილს ჩავაქრო...გავიზარდე? თუ უბრალოდ მომბეზრდა რუტინულო ცხოვრება ? რატომ მაღიზიანებს ის რაც ერთ დროს სიმშვიდისა და იდილიის გრძნობას მმატებდა ... და რა მოხდება თუ გამოვრთავ შუქს და ყურსასმენებს გავიკეთებ? შევძლებ დაძინებას? შევძლებ უწინდებურად ბავშვივით დაძინებას? თუ უშუქობა შემაშინებს და უსუსრს გამხდის? რატომ მაშინებს ესე ძალიაუნ ახალი? იმიტომ რომ ძველს მივეჯაჭვე ? ან იმიტომ რომ ცვლილებები მაშინებს ან იქნებ ორივე, იქნებ ცვლილებების შიში მაჯაჭვებს ძველს... მაგრამ როდესმე ხომ უნდა ცადო? ამაყად წარმოვთქვი და კვლავ სინათლეში წვიმის წვეთების დაცემის ხმაზე დავიძინე...ჯობია "როდესმე" ხვალისთვის გადავდო
〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️
მოკლედ დავიწყე ახალი ფიკის წერა რომელსაც ბოლომდე მივიყვან წაშლის გარეშე ეს უბრალოდ პროლპგია და ამიტომაც გამოვიდა ესეთი პატარა , იმედია მოგეწონებათ
YOU ARE READING
50 საიდუმლო
Fanfiction"საცოდავი ხარ" -ჯკ "ვიცი იდიოტო!"-ჯმ ჯიმინი თავისი ფობიებით ჯეონ ჯონგუკის წინააღმდეგ -ძალადობა -ეჭვიანობა -და შეიძლება Mpregn
