Marketten koşar adımlarla çıkmıştık. Sonuçta arkamızda hala kurtulamadığımız hastalıklı insanlar vardı. Onlara insan denirmiydi o bile tartışılır.Ece korkuyla etrafına bakınırken hemen kucağıma alıp arabaya atladım. Babam tüm kapıları kilitlemiş annem aldıklarımızı düzenliyordu.Camlara bakmak istemesem de gözüm kaydı. Hastalıklı olanlar arabaya doğru yaklaşıyordu. Her seferinde daha fazlası ve daha yakına. Babam son süratle giderken Ece'nin korktuğunu anlayıp yanıma çektim ve kemerini bağladım son kez yaşadığım yere baktım sanırım her şey yeni başlıyordu.
Babam hastalıklıların arasına dalmıştı. Birilerine çarptıkça araba sarsılıyor buda Ece'nin midesinin bulanmasına ve daha çok korkmasına neden oluyordu. Ece kusmaya başlamadan annemden hemen bir poşet aldım. Ben alır almaz Ece'de kusmaya başladı. Poşeti ona uzattım ve her şeyin yoluna gireceğini dair bir tebessümde bulundum. Aslında hiç bir şeyin yoluna gireceği yoktu. İşler gittikçe dahada sarpa sarıyordu.
Babam belirli bir yere sürmüyordu şu an bu cehennemden kurtulma derdindeydik. Araba hastalara çarpmaktan param parça olmuştu . Artık araba denirmiydi o bile şüpheliydi. Annem bize doğru döndüğünde kaşında ki açılmayı fark ettim. Galiba sarsıntı sırasında bir yere vurmuştu ama bunun farkında bile değildi. Çok büyük bir açılma değildi ama yinede müdahale edilmeliydi.
Arabanın içinde ilk yardım çantasını aramaya başladım. Bir şeyleri bulma konusunda pek iyi değildim. Kendimi dahi bulamayacağımı düşünürdüm bazen. Ama bu sefer farklı oldu. Bir iki yere elimi attıktan sonra ilk yardım çantasını bulmuştum. Çantayı alır almaz hemen anneme uzattım. Annem bir doktor değildi ama küçüklüğümde sürekli bir yerlerimi yardığımdan bu konularda uzmanlaşmıştı. Hemen kutuyu aldı içinden tentürdiyot ve gazlı bez alıp kanı temizledi. Ardından tampon yaptı ve olayı haleti.
Artık her şeyin yoluna gireceğini düşünmüştüm taki Ecrin'in sokağına gelene kadar. Ecrin hoşlandığım kızdı. Bizim okuldaydı ve bence okulun en güzel kızıydı. Bir an korkuya kapıldım ve babama hemen arabayı durdurmasını söyledim. Arabadan indim ve hemen evlerine doğru koşmaya başladım. Evlerinin önüne geldiğimde sanki dünya başıma yıkılmıştı.
Evlerinin kapısı aralıktı. Aralıktan içeriye bir göz attım. Yerler kan revan içindeydi. Ağzı açık bir bavul vardı ve eşyalar her yere saçılmıştı. Usulca kapıya yaklaştım. Attığım adımların sesi bile beni ürkütüyordu. Kapıya geldiğimde kalbim yerinden çıkacaktı adeta. Kapıyı korkarak ittim. İtmemle beraber kapı gıcırdadı. Gıcırdama beni iyice germişti. Bu gerilmeye içeriden gelen iniltiler tuz biber oluyordu. İçeriye girdiğimde ise tam anlamıyla şok oldum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İçimizdeki Zombiler
Ciencia FicciónO güne kadar her şey normaldi. III. Dünya Savaşı savaşı kapıya dayanana kadar. Savaştan sonra hayatların, ülkelerin hatta Dünya'nın kaderi değişti. Artık eski Dünyadan eser kalmamıştı.
