Keep trying, my baby (GESTOPT)

3

Ik grijp de oever van de rivier vast en ik span mijn spieren aan. Ik trek mezelf omhoog en klim op de rand. Ik kijk achterom en ik zie de slagader in zijn hals kloppen. Hij vloekt zachtjes, en dan loopt hij de richting naar opa's huis. Ik trek snel mijn kleren aan en ik ren zo hard mogelijk weg. Ik blijf rennen, ookal kan mijn hart het niet aan. Ik hijg hardop, omdat ik buiten adem ben. Maar ik blijf rennen. Mijn leven hangt ervan af.

Na een kwartier nonstop rennen, zak ik door mijn knieën heen. Ik glimlach. Ik ben vrij. Eindelijk vrij. Ik voel iets hards in mijn zak zitten. Kut. Als mijn telefoon nogsteeds leeft kus ik hem serieus. Ik pak hem trillend vast en check of alles werkt. En ja hoor. Hij leeft. Ik geef hem een kus en ik ga op het gras liggen. Ik staar de lucht in. Ik pak mijn telefoon weer en ik ga rechtop zitten. Ik ga naar whatsapp.

A. Shadow
J. Hunter

Hey, Jade

Omg, Aye. Ben je oke????

Ja, ik ben oke.

Waar ben je??? Ik kom nu naar je toe.

Nee! Niet doen! Dan vindt hij me weer..

Waar blijf je? Wat eet je? Waar slaap je??

Volgensmij ben ik in een studentenwijk. Ik vraag het wel gewoon aan iemand.

Doe je voorzichtig?

Ja, byee

Love ya <3

Ik sluit mijn telefoon weer af en ik wandel door de straatjes heen. Allemaal mensen van mijn leeftijd. Ze kijken me allemaal aan. Een klein groepje komt naar me toe lopen. "Hey, gaat het wel?" Vraagt een jongen met hazelbruine ogen en pikzwart haar. Ik knik. "Waarom ben je nat? Waarom ben je hier zo alleen?" vraagt een meisje met blauwe ogen en lange, donkerblonde lokken. Nog twee paar groene ogen kijken me aan. Alle beelden schieten door mijn hoofd. Mijn dode moeder, hoe ze vermoord werd..

Flashback

Ik word op de bank geduwd, terwijl mijn moeder terug vecht tegen mijn vader. Hij gooit haar tegen de muur, terwijl ik de politie probeer te bellen. Ik hou de telefoon bij mijn oor. Ik houd het gesprek terwijl ik huilend toekijk.

Sirenes loeien en ik probeer ze uit elkaar te halen. Ik word tegen de muur gegooid en mijn hoofd begint te bloeden. Mijn vader pakt een gebroken fles, en in een snelle haal heeft hij haar keel doorgesneden. Ik gil. Ik ren naar mijn moeder toe. "Mama? Blijf bij me." Een traan glijd naar beneden. "Te amo, bebe." fluistert ze naar me toe. Ze heeft haar laatste adem uitgeblazen en ik huil in haar schouder. Hij komt dreigend op me af, maar de deur wordt ingetrapt. Mijn vader negeert het en komt op me af. Hij wordt van achter weggetrokken door de politie. Ik hoor allemaal Spaans geschreeuw en gescheld, ik woon in Spanje. Ik wordt van achter zachtjes teruggetrokken. Ik schreeuw en schop alle kanten op. De politieagent sust me, en ik val in zijn armen in slaap...

Tranen branden achter mijn ogen, en het duurt ook niet lang voordat ik in tranen uitbarst en door mijn knieën zak. Een jongen met blond haar en groene ogen knielt voor me neer. Hij legt een hand op mijn schouder. "Vertel maar, wat is er gebeurd?" Dan komt het hele verhaal eruit. Mijn vader, hoe mijn moeder stierf in mijn armen en hoe ik mezelf sneed, en bijna vermoordde.

Hij trekt mijn mouw omhoog. Allemaal oude en ook recente sneeën. Ook trekt hij mijn shirt een beetje omlaag. Onder mijn sleutelbeen zitten er ook een paar. Hij trekt me in een knuffel, waardoor ik inkrimp. Het tweede meisje met groene ogen en bruin haar trekt me omhoog. "Jij gaat met ons mee." Ze trekt me mee, en ik moet maar.

Een paar straten verderop stoppen we voor een groot huis. De blonde stopt een sleutel in de deur en de deur gaat open. Een mooi en groot huis. Ik stap naar binnen. Het meisje duwt me de woonkamer in. Ik sta naast een salontafel en een bankje. "Oke, ik ben Alec, dit is Easton, dat zijn Charlotte en Leah."

Oke, zwart haar is Alec, blond haar is Easton, donkerblond haar is Charlotte en bruin haar is Leah.

Waarom ben ik met hun meegegaan?