Keep trying, my baby (GESTOPT)

13

Pov Alec

Ik stap mijn auto uit en de rest volgt. Ik doe hem op slot en loop naar de ingang van het ziekenhuis.

Ik stap in de draaideur en loop mee met het ritme. Ik kijk om me heen en zoek de balie.

Ik wandel snel naar de balie toe en de rest loopt stilletjes achter me aan. De vrouw achter de planken kijkt me glimlachend aan.

"Waar kan ik jullie mee helpen?" vraagt ze beleefd. Ik glimlach terug.

"We zoeken een patiënte die in dit ziekenhuis moet liggen. Kunt u vertellen in welke kamer ze ligt?" beantwoord ik haar glimlach.

"Naam, achternaam en leeftijd alstublieft." zegt ze terwijl een oaar dingen op haar toetsenbord tikt.

"Amina Shadow, twintig jaar oud." zegt Charlotte. Ze tikt wederom wat dingen op haar conputer.

"Wat zijn jullie van haar als ik vragen mag?" vraagt ze en ze kijkt aandachtig naar haar computerscherm.

Shit! Wat moet ik zeggen?

Ja, we hebben haar een halve week geleden ontmoet, ze weet onze achternamen niet eens. Mogen we naar binnen?

Slecht idee.

"Ehm... We hebben een relatie, al bijna 4 jaar. Dit zijn haar beste vrienden die ze al sinds de brugklas kent."

Easton geeft me een dodelijke blik sn Leah grijnst. De vrouw achter de balie knikt.

"Kamer vierentwintig B, de vierde verdieping." Ik knik en zeg de vrouw gedag en bedank haar.

Ik trek de groep mee naar de liften en de deuren sluiten. "What the hell? Een relatie? Zeg dat je haar broer bent ofso!" snauwt Easton geïrriteerd.

De deuren openen zich na een halve minuut en we stappen de lift uit.

Nadat we haar kamer gevonden hebben, kloppen we op de deur.

"Binnen!" antwoordt haar lieve, prachtige stem. Ik duw de deurklink omlaag en ik steek mijn hoofd door een kier.

"Heeft er iemand een Alec besteld?" vraag ik, terwijl ik glimlachend mijn wenkbrauw omhoog haal.

"Niet nu, Alec. Ik ben een fi-.. Alec.. Alec!" Ze draait haar gezicht richting mij en ze staat meteen op uit haar bed.

Haar ogen worden waterig en ze slaat haar armen om me heen. Ik geef haar een zetje waardoor ze haar benen om mijn middel slaat.

"Ik dacht dat ik je nooit meer zou zien." huilt ze in mijn schouder.

Ze drukt een kusje op mijn voorhoofd. Fuck, het gebeurd weer.

Ik probeer mijn kreun te onderdrukken, wat gelukkig lukt.

Ik laat haar los en ze zet haar voeten op de grond. Ze geeft de anderen ook harde knuffels en ze gaat weer op haar bed zitten.

Ze zet de televisie uit en ik kijk naar haar arm. Ik loop snel naar haar toe en pak haar arm vast. Ik kijk naar alle draden die in een lange lijn over haar arm heenlopen.

"Wat is er gebeurd?" vraag ik met een bezorgde blik.

"Er zat een stuk hout in mijn arm. Ze moesten een kleine operatie ondergaan om het er veilig uit te kunnen halen."

Ik ga naast haar zitten en sla een arm om haar heen.

"Waar was je? Waarom heb je ons niet teruggebeld?" vraagt Easton.

Haar onderlip begint te trillen en ze leunt dichter naar me toe. Ik kijk Easton geïrriteerd aan ik wrijf met mijn hand over Amy's rug.

Ik hoor haar zachtjes snikken als ik zie dat een traan langs haar wang glijdt.

"Je hoeft het niet te vertellen, hoor." stel ik haar gerust.

"Jawel, jullie verdienen uitleg."

Dan vertelt ze wat er de laatste dagen is gebeurd. Hoe haar vader haar pakte, wat het laatste was wat ze hoorde en wat het eerst was waar ze aan dacht.

Hoe hij haar betastte...

Ze zit huilend tegen mijn schouder aan. Ik trek haar op mijn schoot en ze draait zich om. Haar knieën zitten aan beide kanten van mijn lichaam. Ze laat zich zakken en ze leunt op mij.

Ze graaft haar gezicht in mij hals terwijl ze haar armen om me heen slaat.

Mijn handen gaan zachtjes langs haar volle krullen en ik sus haar fluisterend. Niet veel later wordt haar ademhaling langzamer.

Ze slaapt.

Ik pak haar vast en leg haar onder de dekens. Ik veeg haar laatste tranen weg en geef haar een kus op haar voorhoofd.

Dan loopt de groep naar buiten en we sluiten de deur achter ons.