Ik sta ondertussen al bijna voor Alec en de dekens beginnen steeds meer uit mijn handen te glippen.
De deken sleept over de vloer voordat ik het merk. Ik stap op de dekens en als ik door wil lopen, houden de dekens me tegen. Ik struikel en duw Alec omver.
Ik lijk wel in een trance te zitten. De paar seconde dat we daar liggen, lijken wel uren en ik kan me niet bewegen.
Mijn kleine handen liggen naast zijn hoofd, waar een geschrokken uitdrukking op staat. Zijn handen rusten op mijn schouders. Er zit maar een paar centimeter tussen onze gezichten in. Mijn knieën zitten aan beide kanten van zijn middel en mijn lichaam leunt op zijn onderbuik.
Ik voel een groot, hard ding tegen me aandrukken.
"Fuck." vloekt Alec zachtjes. Hij balt zijn vuisten tegen mijn hals en hij kijkt naar boven. Het geluid van zijn zachte kreun haalt me uit mijn trance en ik klim beschaamd van hem af. Hij duwt zichzelf omhoog en hij plaatst zijn lippen hard op elkaar.
"Shit, het spijt me echt. Die dekens glipten uit m'n handen waardoor ik.. struikelde? " Ik begin vragend te kijken als ik zie dat Alecs joggingsbroek ineens veel strakker zit dan eerst.
Hij kreunt zachtjes, alweer, bijna onhoorbaar.
Hij mompelt iets en Charlotte's ogen worden groot, want zij is de enige van iedereen die het gehoord heeft. Ik kijk haar vragend aan, maar ze ziet me niet.
Alec helpt me met opstaan nadat hij is opgestaan en hij pakt de dekens voor me op. Ik neem de rest van de kussens mee en we lopen samen naar beneden. De rest kijkt ons geschokt na, niet begrijpend wat er zojuist gebeurd is. Charlotte's ogen blijven maar groter worden.
Alec geeft me de dekens als we bij de bank zijn aangekomen. Ik leg de grote deken op de zitplaats en de rest hangt over de rugleuning. De kussen leg ik aan het eind en ik wikkel het in de kleinere deken.
"Ga eens liggen." beveel ik hem.
Hij legt zijn hoofd op het kussen en kijkt me vragend aan.
"Waarom hangt de rest over de rugleuning?" vraagt hij en hij wijst naar de rest van het laken.
"Als je het koud hebt, pak je de rand van de deken en dan zwaai je het over je heen." leg ik uit.
Ik pak zijn arm en beweeg het richting de rugleuning. Hij grijpt de deken vast en hij zwaait het zelf over zich heen.
"Als je het weer warm hebt, pak je weer de rand vast en zwaai je het er gewoon weer overheen. Kijk, zo." Ik pak zijn arm weer en hij grijpt de deken opnieuw vast. Hij gooit de deken over de rugleuning en hij knikt.
"Beetje ingewikkeld, maar begrepen." zegt hij lachend. Hij legt zijn hand onder zijn hoofd.
"Slaap lekker, Alec." fluister ik en ik geef hem een warme glimlach en een aai over zijn hoofd. "Heel erg bedankt voor je kamer." fluister ik erachteraan.
"Geen probleem, mam." grijnst hij eigenwijs.
"Wil je een verhaaltje voor het slapengaan?" lach ik door zijn reactie. Hij schud nee.
"Okay, slaap lekker, Alec." grinnik ik een beetje.
"Sleep well, Amy."
Ik glimlach. Ik loop richting de trap en ik hoor rennende voetstappen bovenaan de trap. Shoot.
Ik ren de trap op en ik zie Charlotte en Leah met hun telefoons de deur van hun kamer dichtslaan. Zacht gegiechel is het enige dat nog door de gang galmt.
"Wat is er aan de hand daarboven?" roept Alec verward. "Niets, ga maar weer slapen!" roep ik terug. Ik zucht.
Ik loop op mijn gemak richting de kamer van Alec, maar Leah geschokte stem laat me even stoppen.
"Heeft hij dat echt gezegd? Easton zou woedend zijn!" zegt ze tegen Charlotte.
"Ja, ze heeft hem echt pijn gedaan. Echt waar, je moest zijn gemompel eens horen." fluistert Charlotte, maar ik denk dat ze niet weet wat fluisteren is.
Heb ik Alec pijn gedaan? Misschien ben ik te hard gevallen?
Het enige wat ik verder hoor is gegiechel.
Ik loop met een ongerust en schuldig gevoel Alecs kamer binnen. Ik plof neer op het bed en ik trek mijn bh uit.
Ik kruip onder de dekens en na veel woelen en rollen, val ik eindelijk in slaap.
People, Aye en Amy zijn mijn bijnamen! Ik heet gewoon Amina, maar mensen noemen me Aye of Amy! Sorry voor de verwarring 🙏🏻
Schrijftips zijn altijd welkom!
Ehm.. sterretje? 🌟
JE LEEST
Keep trying, my baby (GESTOPT)
FantasyEen 20-jarig meisje genaamd Amina, heeft een ingewikkeld en pijnlijk leven. Haar vader heeft haar moeder vermoord, en zat daarom 7 jaar in de Spaanse gevangenis. Ze zijn verhuisd naar Nederland, waar de problemen opborrelen. Haar vader is een alcoho...