TUTKU

° 3

Yüzüm kapıya dönük olduğu için yarım saattir yaşadığım işkence içeri giren Mirza ile son buldu. Geniş bedeni kapıdan geçmiş bana doğru geliyordu. Gün ışığıyla ayrı bir çekici göründüğünü fark ettim. Karışık ve dolgun saçları ona yakışmıştı. Üstünde onu ilk gördüğümdeki ceketiyle koyu bir kot vardı.

Serbest stili , sokak modasına öncülük edecek cinsten göz alıcı.

Bir diğer fark ettiğim özellik ise biraz büyük durmasıydı. Ne bileyim o akşam karanlıkta çok fark etmemiştim ama benden büyük olduğu belliydi.

-"Merhaba. " Sesim yaşadığım stresten ister istemez kısık çıkmıştı.

Karşımdaki sandalyeyi çekip havalı bir tavırla oturdu. Bakışları ilk önce etrafta dolaşıp sonra beni buldu. Bir kaç saniye üzerimde gezdirdi ve gözlerini kısıp yüzümü inceledi.

İçimden keşke gelmeden aynaya baksaydım diye geçirdim. Bir şey yoktur umarım. Çünkü çok dikkatli inceliyor.

-"Hoşgeldiniz efendim. Ne alırsınız ?" Bir anda beliren garson dalgınlığıma denk gelince ürkmeme neden oldu.

-"Bana da çay ver bakalım." diyip kıpırdandı. Masanın üstünde birleştirdiği ellerinin büyüklüğüne bakarken onun da beni inceliyor oluşundan bir hayli rahatsızdım.

Derin bir nefes alıp gözlerimizi birleştirdim.
-"Ben çok teşekkür ederim tekrardan." dedim.

Başını ağır ağır salladı. Gelen çayı eliyle kenara çektikten sonra yeniden bana baktı.

-"Adın neydi ?" Başka bir şey söylemesini bekliyordum.

-"Numaramı bulabiliyorsun. İsmimi nasıl bilmiyorsun ?" diye sorarken gülümsemiştim.

-"Çünkü sadece numaranı istedim." dedi gözlerini kısıp. Ses tonu çok karizmatik! Ayrıca gözlerini kısınca yaşını belli eden kırışıklıklar çıkmıştı.

Numaramı nasıl bulduğu konusunda hiçbir fikrim yoktu. Sorma gereği de duymadım.

-"Anladım. Pekala , ismim Duha." Dudaklarımdan çekilmeyen bakışları beni yeterince değilmişim gibi daha fazla heyecanlandırıyordu.

Tam konuşacakken masanın üstünde duran telefonum çalmaya başladı. Aynı anda ekrana baktık.

Teyzem arıyordu.

-"Pardon." dedim Mirza'ya ve telefonu açtım.

-"Efendim teyze ?"

-"Canım ne zaman geleceksin ?" diye sordu.

-"Neden ki ? Sen annemle gitmedin mi ?" derken geriye yaslanmıştım.

-"Vazgeçtim. Bir kaç saat için uçak yolculuğu çekmemeye karar verdim. Alışveriş merkezine gidip dolaşalım biraz. Neredeysen arabayı göndereyim."

Gözlerimi büyüterek itiraz ettim.
-"Hayır hayır. Yani şimdi değil ben haber veririm sana. Görüşürüz teyze." diyip yüzüne kapattım.

Telefonu masaya geri koyarken Mirza sessizce çay içiyordu.

-"Burada oturduğuna emin misin ?" Sorusu karşısında hayli şaşırdım. Neden böyle bir şeyi düşündü ki acaba ?

Kirpiklerimi kırpıştırıp sertçe yutkundum.

-"Evet. Sende bu civarda mısın ?" diyerek konuyu benden uzaklaştırmak istedim.

Başını hafifçe sağa yatırıp beni incelemesine devam etti.

-"Pek inandırıcı gelmedin nedense." İlk başta gözünde böyle bir durumda olmak istemezdim. Ama gerçeği söylersem beni diğerleri gibi karşılamasından korkuyordum.