Magnus Academy: The Cursed Blood

Chapter Seventy-One

Deep Through The Unknown II

May itim siyang buhok na nakalagay sa gilid sa ulo niya, at mula dito ay ramdam ko ang gulat niya makita ang itsura ko. For some reason, I suddenly felt very annoyed.

Tumingin na siya sa unahan at nagpatuloy sa paglalakad habang ako ay nakasunod sa likuran niya. Hanggang sa pumasok kami sa entrance ng cave na ito and we were met by a terrible darkness. Wala akong makita, everything is dark. Ramdam ko naman ang pagbaba ng dinadaanan namin kaya siguro ay may hagdan pababa dito, and there's a risk of falling.

Then just after saying it, ay natapilok ako sa kung ano mang dinadaanan ko and I feel my body fall. Desperate for something to clung unto, I spread my arms at umasang may makakapitan. Until I felt a hand grab my wrist kaya naiwasan ko ang pagkahulog.

"So clumsy. You can't even take care of yourself." Sabay ng pagkasabi niya nun ay sabay ding umilaw ang paligid. Thanks to it, I could clearly see his features closer.

Matangos ang ilong niya, he had a deep black-orange eyes and a few strands of his hair at the front are blonde. He is...well he has looks. May dumaang hangin kaya napunta ang ibang buhok ko sa gilid, leaving an open for my left eye, which is still a bit blurred. His hand is rough against my skin, tsaka ko lamg narealise na nakasuot siya ng mga itim na gloves. Upon realising it, bigla niya nalang akong binitawan.

Pagbitaw niya ay bumagsak ang likuran ko sa lupa, and I expected it to hurt pero hindi naman masyado at basa ang lupa. Hindi naman pala gaano kataas ang huhulugan ko kanina pero yung pakiramdam na masasaktan ka dahil mahuhulog ka na sa huli ay hindi naman pala gaano kataas ang pagkahulog mo.

"I'm seriously going to kill you." I mumbled nang ma realise ko na tubig pala ang lupa and he stepped beside me and started walking ahead. I could hear him chuckle.

"Subukan mo kung kaya mo."

Napatayo ako mula sa mabasang lupa at nilibot ang paningin ko habang nakasunod parin sa kaniya. Isa-isang lumiwanag ang mga torch na nakakabit sa bawat gilid ng kweba, illuminating a seemed endless road ahead of us. Nagsimula naring tumipon ang mga green gasses, pero mas makapal dito sa loob.

Patuloy lang kami sa paglalakad hanggang sa may makita kaming pintuan aa huli ng daan. Malaki ang pintuang ito. Nang makalapit na kami ay nilibot ko ulit ang paningin ko para makasigurado kung may mga traps na nakabantay sa amin. And gladly, there seems to be none.

Hindi ko alam kung anong ginawa ng taong kasama ko ngayon, pero bigla nlanag bumukas ang pintuan, resulting a loud creaking sound. Nagulat ako sa susunod na nakita ko, hindi ko inaasahan na isang gubat ang magpapakita sa amin. It's a dark forest, pero may mga green gasses sa paligid.