ကားသံတွေကြားတယ် ... ဆူဆူညံညံပဲ ...
လမ်းမီးတွေလည်း ထိန်လို့ ...
ကျွန်တော့်ကမ္ဘာကတော့ ခပ်မှောင်မှောင်၊ခပ်ခြောက်ခြောက် ...။
အများနဲ့မဆိုင်တော့တဲ့အဖြစ်ကို အသားကျနေပြီး ခင်ဗျားနဲ့ မပတ်သက်တဲ့အဖြစ်ကျမှ နက်နက်နဲနဲတွေ နာကျင်လို့ ...
လူတွေ ဝိုင်းလှောင်နေရင် မသနားပါနဲ့တော့ ...။
မျက်ရည်တွေကျလာတယ် ...
အဆွေးသီချင်းတွေနားထောင်လို့လား ... ဒါမှမဟုတ် ခင်ဗျားကြောင့်လား ...
ကြယ်တွေကတော့ မလင်းတော့တာ အသေအချာ ...
ကျွန်တော့်ဆုတောင်းတွေ ဖြည့်ပေးမယ့် ကြယ်ပြာတွေ ...။
YOU ARE READING
I
Poetryတစ်ယောက်တည်းဘဝမှာ နေသားကျလာရင်း ခင်ဗျားကိုချစ်မိခဲ့တဲ့အခါ တစ်ယောက်တည်းရှိနေတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပါ ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့တယ် ...
