ရှာအတွေ့မခံချင်မှတော့ ရှာမတွေ့နိုင်မယ့် အခန်းထဲ သော့အလုံခတ်လို့ ငြိမ်နေလိုက်ရုံပေါ့ ...။
အသံပေးပြီးမှ ပုန်းနေဖို့ မလိုတော့ ...။
တကယ်မေ့ချင်တယ်ဆို မေ့လိုက်ပါ့မယ် အော်နေစရာလည်း မလို ...။
စောင်းငဲ့တစ်ချက်အတွက် ချ,ချ ပြနေရတဲ့ ဒဏ်ရာတွေက အလကား လူရယ်စရာပဲ ဖြစ်တယ် ...။
ဒါပေမဲ့ ခင်ဗျားကိုစွဲတဲ့အစွဲက ဘယ်တရားနဲ့မှ ချွတ်လို့မလွယ် ...။
မကြေနိုင်ခြင်းဝဋ်ဆိုတာ အချစ် ပါပဲ ...။
ခင်ဗျားဆိုတဲ့ ပင်လယ်ကြီးဟာ ဒီ ရင်ကမ်းပါးကို တိုက်စားဖို့ သက်သက်ပဲ မဟုတ်လား ...။
နှောင်ကြိုးမဲ့ ရုန်းမလွတ်နိုင်ခြင်းတွေ ...။
YOU ARE READING
I
Poetryတစ်ယောက်တည်းဘဝမှာ နေသားကျလာရင်း ခင်ဗျားကိုချစ်မိခဲ့တဲ့အခါ တစ်ယောက်တည်းရှိနေတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပါ ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့တယ် ...
