Evet arkadaşlar yeni bölümü çabuk attım çünkü önceki bölümdeki olaylar canınızı sıkmış. En azından bu bölümde içiniz biraz rahatlayabilir sdasfdsg
Multimediada Defne'nin gerçek defnenin son hali bulunuyor .Depresyon gibi bir şey dfsdfghgf
Yorum ve Voteeeee
Gitmişti. Çağlar gitmişti. Kendimi o kadar berbat hissediyordum ki. Kelimelerle anlatılmazdı. Tam üç gündür bu yataktan çıkmamıştım ne yemek yiyordum ne su içiyordum ne tuvalete gidiyordum.Ceylin aramıştı kaç kez ama açmamıştım istediğim şey sadece yalnız kalmaktı.Şimdi az önce hastaneden gelmiş yatağımda yatıyordum . Ender bana bir abi gibi bakıyordu . Ona herşeyi anlatmıştım. Sadece sarılmıştı. Sarılıp beni tesseli etmişti. Her ne kadar bana bunu yapanları bulmaya çalışsada izlerini kaybettirmişlerdi . Eve gidince sinirlendiğini Ceylin söylemişti. Sinirlenip her tarafını dağıttığını.
Doktor kafamdaki sargı bezini çıkarmıştı . Artık daha iyi olduğumu söylemişti. Fiziksel olarak .
Kapım çalındığın güçsüz çıkan sesimle '' Gir '' dedim. Ender elinde tepsi içeri girdiğinde gözlerinde hüzün vardı . Yavaşça yanıma çöküp koluma dokundu . Yavaşça olduğum yerde doğrulup Ender'in bana uzattığı sudan içtim bir yudum .İçeri Ceylin girdiğinde bize doğru yaklaşıp yatağa oturdu.Ender elindeki çorbadan bir kaşık alıp bana uzattığında geri çevirdim.
'' Defne, lütfen böyle yapma.Bak beni de üzüyorsun. ''
Çocuk gibi sızlanıp kafamı iki yana salladım.
''Ama canım istemiyor. ''
''Canın istemeyebilir Defne . Ama bu çorbayı içmelisin. En azından bir kaç kaşık. Lütfen kırma beni hadi. '' Beklenti dolu gözlerle bana bakıyordu. Çorba kaşığını tekrar ağzıma uzattığında ağzımı açıp, çorbayı içtim. Gözümden bir damla yaş süzüldüğün de hiçbirşey yapmadan Ender'İn uzattığı ikinci kaşığı ağzıma aldım. İki gözümden irice damlalar düştüğünde kendimi zor tutuyordum ağlamamak için. Yorganı sıkıyordum. Elimde hissetiğim baskıyla Ceylin'e baktım .Gözleri dolmuş beni izliyordu. Ona zorla gülümseyip Ender'in uzattığı diğer kaşığı ağzıma aldım. Gözyaşlarım hızla akarken kendimi zor tutuyordum ağlamamak için . Suratım o kadar ifadesizdiki bomboş hissediyordum. Bir o kadar kirlenmiş.Ender diğer kaşığı uzatırken kafamı olumsuz anlamında salladım. Kaşığı geri çorba tabağına bırakırken suyu uzattı . Sudan bir yudum içim ağzımda ki çorba tadını götürmeye çalıştım. Bir anda ağzımdan hıçkırık kaçtı. Limitimi doldurmuştum . En fazla bu kadar tutabiliyordum kendimi ağlamamak için . Ender tepsiyi komidinin üzerine bırakıp güçlü kollarını bana sardı .
Bir abi nidasıyla konuştu .'' Sıkma kendine. ''
Kollarımı ona sarıp ağlamaya başladım. Onu özlemiştim, o kadar çok özlemiştim ki kokusunu, gülüşünü, kehribar rengi gözlerini . Sadece yarım saniye görsem bile benim için yeterdi .
Arkadan Ceylin'de ağlayarak sarıldığında ne kadar şanslı olduğumu fark ettim. Herne kadar bir anne babanın yerini almasalarda, onlar benim için herşeydi. Ender yavaşça geri çekilip suratımdaki göz yaşlarını sildi .
" Her zaman yanındayız Defne tamam mı? Ne olursa olsun bunu unutma." Diyip alnıma sıcacık bir öpücük bıraktı. Geri çekildiğinde Ceylin yanağıma sulu bir öpücük kondurmuştu.Ona gülümseyip ayağa kalkan Ender'e baktım. Ceylin'e elini uzatıp "Hadi Ceylin, biz çıkalım. Defne biraz dinlensin." Ceylin Ender'in uzattığı eli tutarken onlara anlayışla gülümsedim. Odadan çıktıklarında göz yaşlarım tekrar aktı.Başımı yastığa koyup gözlerimi kapattım . Yanımda ki yastığı sıkıca sarıldım. Bu Çağlar'ın yastığıydı. Onun kokusunun olduğu tek şeydi. Gözlerimi açıp yastığa daha sıkı sarıldım. Kokusunu içime çekip , göz yaşlarımın akmasına izin verdim. " Seni çok özledim. En ihtiyacım olduğun zamanda gittin.Sana hangi ara aşık oldum bilmiyorum ama ben suan seni görmek için nelerimi vermezdim .Sana sarılmak için. "
