Arkadaşlar biliyorum yeni bölüm geç geldi. Ama artık böyle olabilir yani haftasonları yeni bölüm gelicek artık. Çünkü okullar başladı ve pc'ye izin vermiyorlar.Diğer bölüm hepinizin istediği şey olucak Çağlar'la Defne'yi görüştüreceğim. Ayrıca eğer yorumlar ve voteler yüksek olursan yeni bölümü daha çabuk atabilirim. Herneyse.
Multimedia :Family Of The Year - Hero Lütfen bu şarkıyı dinleyerek okuyun. Çünkü daha çok bu şarkıya göre yazdım bu bölümü.
Multimedia: Ender ve Defne. Tabi Defne'nin gerçek hali şlsdjflsdjfd ^^
Birde buraya yazılmaz biliyorum ama ayakkabı olara nike air max'e sahip olan varmı?Arkadaşında , ablasın da filan . Eğer vasra bir sorarmısınız hangi mağazadan ne kadara almış ???? ^^
Herkesin hayatında bir dönüm noktası vardır. Her zaman aklımıza istemsizce gelen, geldiği zaman da canımızı sıkan bir şey. Bir sorun. Benimde buydu . Hatırlamadığım ve gerçekleştirdiğim ilkim. Ama şimdi bu düşüncem rüzgarın uçurduğu poşet gibi hızla vücudumu terk etti. Onunla birlikte telaşım, hüznüm , korkum ve daha bir çok duygum kendisinden taviz vermeden vücudumu bırakmıştı.
Sadece bir kaç kelime , hayatınızı olumlu veya olumsuz yönde değiştirebilir. Aşk hayatınız, okul hayatınız, iş hayatınız, normal hayatınız. Sadece bir kaç kelimeyle ? Bütün herşeyi değiştirmek ?
Ne kadar mucizevi birşey değil mi ? Sizin için saçmada olabilir .
Ama saçmalık değil bu. Bi nevi mucize. Kısaca şans . Şanslıysanız hayatınızı kurtarabilirsiniz. Şanslıysanız kendinizi , şanlıysanız ailenizi kurtarabilirsiz. Ben ise şuan kendimi kurtarmanın sevinciyle, ağlıyordum. Hüzünle karışık bir ağlama değildi bu. Daha çok mutluluk gözyaşlarıydı döktüklerim.
Yavaşça eğilip yere düşen mucizevi kağıdı elime alıp tekrar baktım. Hayatımı kurtaran, kendimi kurtaran o kelimeleri bir kez daha okuyup, kesinliğini doğruladım. Kayıtsızlık beni içine çekerken, o geceye ait parçalar tek tek gözlerimin önünden geçti.
Benim Hazel denilen kızdan çok içki içmem, öpüştüğüm çocuğun acıyla bana bakması, Hazel denilen kızın suratındaki sinsilik. Şimdi oturuyordu herşey yerine . Bana bir oyun oynanmıştı. Zalimce bir oyun. Ve karnımdaki morluklar ise kısa bir anlık korku yaşamam içindi. Oyunun içinde sadece iyi tarafıydı bu . Birisi o geceki fotoğraflarımı çekip Çağlar'a göndermişti.
Peki neden Çağlar? Neden fotoğraflarımı çekip ona göndermişlerdi ?
Aklımda oluşan sorulardan çok Çağlar'ın çekip gitmesi düşüncelerimin arasına girdi.
Sadece birkaç fotoğrafa güvenip gitmişti. Şimdi asıl pişman olan o olacaktı. Sadece bir kaç fotoğrafa güvenip giden Çağlar olacaktı. Birisini kolayca bırakıp gidebilen Çağlar . Hissiz Çağlar.
Sol elimle gözyaşlarımı silip arkamı döndüm. Bu güzel haberi onlara vermeliydim .Benden daha çok merak ediyorlardı sonucun ne çıkacağını.
Uzun koridorda ilerlerken kalbim bir yandan mutlulukla, bir yandan hüzünle çarpıyordu. Ama bunların hiçbiri suratımda oluşan sevinç gülümsemesine engel olamamıştı. Ne gözyaşlarım, nede kötü hissettiren duygularım. Adımlarımı hızlandırıp hastanenin dışına çıktım. Temiz hava burnuma dolunca gözlerimi kapayıp, derin bir nefes aldım. Gözlerimi açıp gökyüzüne baktım . Güneş gözlerimin önüne, en alıcı biçiminde geldiğinde ellerimi gözlerimin önüne getirip güneşin ışınlarını engelledim. Elimi indirip önüme baktım. Merdivenlerden inip sağa doğru ilerledim. Ender'le Ceylin hala bıraktığım çardaktaydılar . Ender arkasına yaslanıp kollarını göğsünde kavuşturmuş, boş gözlerle hastanenin önüne bakıyordu. Ceylin'inde ondan bir farkı yoktu. İkiside boş gözlerle önlerine bakıyorlardı.
