MUTLAKA OKUYUN!
Uzun bir aradan sonra herkese merhaba :D Hepinizi çok beklettim biliyorum. Gerçekten çok üzgünüm. Gecikmemin bir nedeni önceki bölümleri düzenlemem, gerçekten çok yazım yanlışım var ve betimlemelerin az olduğunu fark ettim. Şuan 4. bölümü düzenliyorum. Düzenlemekden kastım tekrar yazıyorum. Ama olaylar filan hep aynı gelişiyor sadece daha akıcı yapmaya çalışıyorum anlatımı. Diğer bir yandan bu benim en özenerek yazdığım bölüm, demek istediğim diğer bölümlere göre daha akıcı yazdığımı düşünüyorum. Tabi bunlarda sizin düşünceleriniz de önemli. Lütfen gizli okuyucular olmayın, sadece okuyanlar. Beğendiyseniz voteleyin ve yorum yapın, beğenmediyseniz de bunu belirttin lütfen. Yanlışlarımı sizin sayenizde görüp düzeltiyorum. Bazılarınız hikayeyi bırakmış olabilir yazmıyorum diye ama devam ediyorum arkadaşlar ne zaman ilham gelirse o zaman yazıyorum :D Herneyse bu bölümde yabancı biri geliyor, bu kişi gizli biri ve dış görünüşü multimedia var. Gözlükleri, kulaklığı, kıyafeti, şapkası herşeyiyle aynı. Sadece suratı belli omuyor dediğim gibi gizli bir karakter. Arkadaşlar diyeceğim diğer bir şey ise bana ıntagram, twitter hesaplarınızı vermeniz. Yada ben veriyim takip edin. Büyük ihtimal oradan kesitler paylaşacağım. Sizde kesitler hakkında yorumlarınız yazarsınız altta ve bu beni çok mutlu eder gerçekten. Lütfen bunu göz önünde bulundurun. Yorumlara kullanıcı adlarınızı yazın ona göre geri takip yapacağım. Hepinize iyi okumalar, Hepinizi seviyorum :*
Multimedia: Archive-End Of Our Days ( En sevdiğim şarkılardan biri sizede öneririm, ve okuyabilen bu şarkıyla okusun.)
Ellerinin sıcaklığı boynumu nötürlerken tekrar gözlerimi kapattım. Ne yapmam gerektiğini hiç bilmiyordum. Bir varsayım vardı. Kimseye ikinci bir şans verme derler. İnsanlar değişmez, hatalar değişmez. Herşey tekrarlanırdı bu çıkarcı dünyada. Ama belki diye bir ihtimal de vardı. Belki dediği gibi hiçbir şeyden haberi yoktu. Yada bilmeden yapmıştı ne yaptıysa. 'Herkes ikinci bir şansı hak eder' diye bir varsayımımız da buydu. Belki ikinci bir şans vermek beni mutluluğa ulaştırırdı. Ben ikinciyi seçmek istiyordum. Şans vermek istiyordum. Ama neden hala gözlerim doluyor? Yapmamam gereken birşey mi yapıyorum? Gözlerimi yavaşça açtığımda gözyaşlarım yoğun bir şekilde yanaklarıma süzülmüştü. Gözlerim yere bakarken dudaklarımı titretecek bir nefes aldım. Gözlerimi Çağlar'a çevirdiğim de beklentiyle kavruluyordu gözleri.
Hafif dumanlı gözlerinin içine bakarken kafamı salladım. ''Tamam.'' dedim sessizce fısıldarken. ''Seni dinleyeceğim.''
Kasınlan vücudu, cevabım karşısında gevşerken kafasını kaldırıp alnımı öptü ve güçlü kollarını bedenime sardı.'' Üzgünüm meleğim.'' diye söylendi ''Üzgünüm.''
Yavaşça geri çekilip ''Hadi içeri gidelim. Hava soğudu.'' diyip gülümsemeye çalıştım. Ama bu daha çok üzüntülü bir gülümsemeydi. Kollarını bedenimden çekip arkasını döndü. Bir süre etrafa baktı. Bende aynı işlemi uyguladım. Sarışın kız ve Altay neredeydi? Arkadan Çağlar'ın yüz ifadesine bakmaya çalışırken elini uzattı. Uzattığı eline buruk bir gülümsemeyle bakıp, elini tuttum. Tutar tutmaz beni kendine çekti. Ve saçlarıma bir öpücük kondurdu.
Eve doğru ilerlerken sokak çok sessizdi. Bahçeye girmek için sola dönüş yaptığımız da evin kapısının açık olduğunu ve sağır edici bir sessizliğin yer aldığını fark ettim. Çağlar benim girmem için kapının önünde beklediğinde ağır adımlarla içeri girdim. İçeri girip kapıyı kapattığın da ne yapacağımı bilmeyerek bekledim. Kapının üzerinde ki kilitlerle uğraşırken gözlerimi devirip içeri geçtim.
Kimse yoktu. Evde yapılan o partiden kalan tek şey koca bir dağınıklıkdı. Ve ter,sigara, içki kokuları da buna dahildi. Ayak sesleri duyduğum da kafamı arkaya çevirdim. Çağlar'da duygusuz bir şekilde koca salona bakıyordu. Yüzünü buruşturup yanımdan geçti. Karşıda ki cama doğru ilerlerken yerde ki çöpleri ayağıyla ya masanın yada koltuğun altına itiyordu. Onu takip edip içeri geçtim. ''Bu partide neyin nesi?''
