Arkadaşlar çok özür diliyorum yeni bölümü geç attığım için. Hafta içi fazla bilgisayara giremiyorum, geçen hafta sonuda doluydum. Hayırlısı. Bu güneymiş.
İyi okumalar
Multimedia: Linkin Park- Leave Out All The Rest ( Şarkıyla okuyun)
Lütfen Vote ve Yoruuum :*
Ender'le Ceylin sonunda susmuş, sessiz kalmaya tercih etmişlerdi. Her ne kadar benim iyiliğimi düşünseler de bu hareketleri aşırı korumacı gelmişti. Bu yüzden konuşmadan onların bana ulaşamayan boğuk seslerini dinlemekle yetinmiştim. Kafamda hala Çağlar'a nasıl ulaşacağım konusunda bir kurgu dönüyordu. Nereye gittiğini bilmiyordum.
Bir ihtimal Ender Çağlar'ın nereye gittiğini bilir düşüncesiyle kafamı ona çevirdim. Suratında sinirli olduğuna dair hiçbir iz yoktu. Nefesimi sıkkınlıkla dışarı verip konuşmaya başladım .
'' Ender ve Ceylin biliyorum, kızgınsınız bana. Anlayabiliyorum sizi ama sizde biraz beni anlayın. Onu gerçekten görmek istiyorum. Onu görüp de bu kağıdı suratına fırlatmak istiyorum. Lütfen. Kızmayın. Ayrıca onun nerede olduğu hakkında yada nasıl ulaşabileceğim hakkında bir fikriniz varmı ? ''
Uzun bir konuşma yaptığım için nefes almak da biraz güçlük çektim. Beklenti dolu gözlerle Ender'e bakarken Ceylin'den ses çıkmamıştı .Zaten bilse de söylemezdi.
Ender gözlerini yoldan çevirip bana baktığında dudaklarımı büzüp ona baktım. Gülerek önüne döndüğünde '' O küçükkendi küçük hanım. '' diyerek tek eliyle saçlarımı karıştırdı.
Küçük bir kahkaha atıp saçlarımı düzelttim. Ne zaman Ender'e dudaklarımı büzsem hemen istediğimi yapar yada bana küstüğü konu hakkında affederdi.
Ben saçlarımı düzeltirken Ender konuşmaya başladı.
'' Nereye gittiği hakkında bir fikrim yok. Ama nereye gittiğini bilen bir tanıdığım var.Altay . Çağlar'ın arkadaşı. O biliyordur. ''
Altay ismi karşısında kaşlarım çatılmıştı. Bu adı bir yerde duymuştum.
Tek kaşımı kaldırıp sorar bir şekilde ''Altay?'' dedim.
Ender sola U dönüşü yaparken sağa doğru kaymıştım. Yol düzlüğe girdiğinde daha çok gaza basmıştı.
''Hani senin hastaneden çıktığın gün, biri sana sarılmıştı ya, o işte. ''
Tekrar kaşlarım çatılırken hatırlamaya çalıştım.Hastane'den çıktığım gün biri bana sarılmıştı. Hafızamı biraz daha zorladığımda bana sarılan kişinin, havaalanında beni tutan kişi olduğunu hatırladım. Çatık kaşlarım düz hale gelip dudaklarım aralanırken, hatırladığımla ilgili bir mırıltı çıkardım. Altay'dı evet. Çağlar telefonda Altay diye bağırmıştı.
Hevesle Ender'e dönüp '' Peki sende numarası filan varmı ? '' diye sordum.
Gözlerini yoldan ayırmadan -evet- anlamında kafasını salladı. Tek elini direksyondan ayırıp cebine soktu. Son model telefonunu çıkarırken dar pantolonu yüzünden biraz zorlanmıştı . Telefonu bana verdikten sonra eli direksiyondaki yerini almıştı. Hızla elimdeki telefondan rehbere girip Altay ismine baktım. Aramam fazla uzun sürmemişti listenin başlarındaydı çünkü. Numarayı kopyalayıp kendime yolladıktan sonra telefonu Ender'e geri uzattım.
Beş dakika sonra eve varmıştık. Arabadan tam inerken Ender'le Ceylin'inde indiğini gördüğümde hızla ''Durun!'' dedim. Boş gözlerle bana bakarlarken konuşmaya devam ettim. '' Bugün yalnız kalmak istiyorum. Lütfen, biraz anlayış gösterin.'' diyerek zar zor gülümsedim. Ender kapıdan dışarı çıkardığı ayağını geri çekip kapıyı kapatırken kafasını salladı. Ceylin'de ona uyup eski halini alırken bana gülümsemişti. Arabanın kapısını kapatıp arkamı döndüm. Yavaş adımlarla evin kapısına ilerlerken gözlerim dolmuştu . Cebimden anahtarı çıkarıp kapının kilit yerine sokmaya başladım. Ama dolan gözlerim yüzünden bu işlemiş yaparken biraz zorlanmıştım. Sonunda kilit sesini duyduğumda sinirden birbirine bastırdığım dudaklarım, çözülmüştü. İçeri girip arkama baktığımda Ender'lerin hala beni beklediğini fark ettim. Gözümden bir damla yaş yanaklarıma doğru süzüldüğünde gülümseyerek elimi kaldırıp, el salladım. Ender bana güven verici bir şekilde gülümsedikten sonra, arabayı çalıştırıp gözden kayboldu. Suratımda olan gülümse yavaşça solarken kapıyı kapattım. İçeri baktığımda bir an ürpermiştim.
