O, BENİM.

huzur

Irmak'tan;

bana zarar vermemisti. sarilmistik sonra nemi oldu? oylece uyuyakaldik. ne klise bir sahne ama!.

uyandigimizda heryerimiz tutulmustu. tek klise olmayan seyde buydu sanirim. normalde bu denli romantik sahnelerde hep mutlu uyanilir.ama biz aciyla inliyerek uyandik. enesin ani ruh degisimlerinden bir tane daha!

" kahvaltı hazirla."

"yok ya git kendin hazirla"

"kimin evinde oldugunun farkindasindir umarim."

"evet senin evindeyiz ve bende bir misafirim. misafire iyi davranmak gerektigini ogretmedilermi sana yakisikli?"

yuzunu burusturdu ve kapiyi cekip cikti evden. hadi ama nereye sabahin korunde? enesin bu korkunc evinde tek basimaydim. yukariyi merak etmistim dunden beri. fakat enese oraya cik.ak istedigimi soyleseydim kesin izin vermezdi. bu yuzden evde yanliz kalmayi guzellestirmeye calisarak yukari ciktim. odasi fazla daginikti. etrafta esrar yapraklarinin posterleri vardi. bu cocuk gercekten belaliydi. dolabini actigimda 100 e yakin biralarin dizili oldugunu gordum.ve biraz ileride uyusturuci haplarinin oldugu bir bolme vardi. ilk defa canli bir sekilde goruyorum desem yeridir. eski konusmalarimiz zihnimde yankilaniyordu.

"sana yardim edecegim enes."

kafami hizli bir sekilde saga sola sallayarak kendimi silkeledim. ve hemen sonra biralari tek tek odanin tuvaletine bosaltmaya basladim. uyusturucu haplarin hepsini klozete doktukten sonra esrar yapragi olan mariona yapraginin posterini alip yirttiktan sonra onuda kanalizasyon kanallarina hapsettim.

sifon sesleri esliginde enesin odasina dogru yol aldim. ve once yatagini duzelttim ve daha sonra odaya kendi cep parfumumden sıktım. ve pencerelerle odayi havalandirdim. kiyafetleri duzenledikten sonra ellerimi cirpip gulumsedim. asagidan gelen kapi sesiyle irkildim. enesin kapisi acildiginda enesin verecegi tepkiyi heycanla beklerken enes uzerime yuruyup

"ne yaptin sen!." diye tisladi.

"be-ben sadece yardi-"

sozumu yarida kesti ve

"senden yardim istemedigimi soylemistim!" dedi.

"haddini asiyorsun irmak. istemiyorum seni. istemiyorum bana asik olmani. senden gelecek olan huzuru dahi istemiyorum!"

sanirim yine krize girmiş olmaliki bembeyaz oldu ve titremeye basladi.

bu dedikleri cok agir seylerdi. aglamam zirlamam gerekiyordu fakat krizdeydi. ne yaptiginin ne dediginin farkinda degildi. bu yuzden umursamamaya calisip yatagindan kalkip ona yaklastim. beni ittirdi yere dustum kalcam acimisti ama ben umursamayip tekrar kalktim. elleri saclarindayken ellerini tutttum. ve kendime cektim. ayni bir cocuk gibi aglamaya basladi. cenesi gergindi. bu onun sinirden agladiginin bir belirtisiydi.

onu yere dogru surukledim ve basini gogsume yasladim.

"hep benmi yatacagim senin gogsunde?

sira sende" dedim sonra ardindan aci bir gulumsemeyle ona baktim.

aradan uzun bir sure gecmisti. ve bu uzun sure zarfinda hic konusmamistik. enesin titremesi yok olmustu. ve homurdanmaya basladi.

" bana... bana gercekten iyi geliyorsun"

sirittim ve ukalaca

"biliyorum"

dedim. daha sonra okulda olanlar aklima geldi ve suratim asildi. beni herkeze rezil ettigi zamanlar.. gizemle olarak beni deli ettigi zamanlar.. o zamanlar elimde olsa saklardim gülüşünu kaburgalarimin en içine. bunlari dusunurken enesin sesiyle bakislarimi ona cevirdim. yani gogsumde yatan enes dumana! bu harika bir histi.

" okul zamani yaptiklarim cok acimasizcaydi. biliyorum. beni hic affetmesen yeridir. ama hep diledim affetmeni."

sanki dusuncelerimi okumustu. tebessum ettim ve 

"ben seni affettim. affettim affetmesinede bir turlu unutamiyorum" dedim.

"birlikte unuturuz. olmazmi ?"

dedi. bu ne demek oluyor? birlikte yaslaniriz falanmi?  bu sozune verecek cevap bulamayip sadece tebessum etmekle yetindim.su anki bulundugumuz ortam fazlasiyla huzurluydu. huzurun es anlamlisisin. biz simdi yaslanma planlari yapiyoruz belkide ileride birsuru planlar yapacagiz. huzurlu olmak icin. fakat kaderinde planlarinin oldugunu unutuyoruz.