TE DUA ....ΚΙ ΕΓΩ !

6. Η στιγμη της αληθειας.

Συγγνώμη για την καθυστέρηση αλλά το Wattpad μου διέγραψε όλο το κεφάλαιο και έπρεπε να το ξανακάνω ❤️

Φιερ, Αλβανία

ΜΠΑΜ

ΜΠΑΜ

α) δυναμιτάκια ;

Β) σκορδακια;

γ).........

-ΑΣΕ ΚΑΤΩ ΤΗΝ ΚΑΡΑΜΠΙΝΑ ΡΕ ΜΠΑΜΠΑ.

Φώναξε ο Αρμαντο και έτρεξε να τον προλάβει.

Έτρεξαν όλοι κακην κακώς

-ΘΑ ΣΕ ΘΑΨΩ ΖΩΝΤΑΝΟ.......

Έτρεξε προς άγνωστη κατεύθυνση ο πατερας του.

Η ροζα βγήκε τρομοκρατημένη στην αυλή.

-ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΔΩ; ΣΕΡΤΖΙΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ.

Τον πλησίασε βιαστικά.

-Ο μπαμπάς......

Είπε απελπισμένος.

-Τι τι έγινε ;

Τον έπιασε από την μπλούζα και τον ταρακούνησε.

-Εεε δεν τον ξέρεις ρε μαμά ; Άμα έχει τα νεύρα του..... μπήκε και ο σκύλος του διπλανού στο οικόπεδο......

Γύρισε και την κοίταξε.

-Δεν το πήρε καθόλου καλά αυτό με το γάμο.

Συμπλήρωσε ταλαιπωρημένος.

Εκείνη κοίταξε προς την κατεύθυνση του θεότρελου συζύγου της.

-Ήταν βαρύ Σερτζιο. Δεν μας είχες προετοιμάσει. Τρία χρόνια δεν ξέραμε ότι συζούσες.....όχι γάμο να περιμένουμε.

Ο Σερτζιο απλώς γύρισε και χύθηκε άτσαλα σε μια καρέκλα στην βεράντα.

-Κάτσε ρε μάνα. Κάτσε εσυ που είσαι λογική και πες μου γιατί ;

Εκείνη τον πλησίασε και έκατσε στη διπλανή καρέκλα χαζεύοντας τον κήπο.

-Εμεις ...θέλαμε πάντα το καλύτερο. Φύγαμε από την πατρίδα μας για να μη σας λείψει τίποτα.
Γυρίζοντας εδώ περίμεναμε ότι θα μας ακολουθούσατε. Ξεχάσαμε όμως ότι τόσα χρόνια αποκτήσατε άλλη πατρίδα.