Two Hours More

Two Hours More - Fourteen - Hiro's Princess

"Before Hero came home to our Father, nakapagkwentuhan pa kami sa loob ng dalawang oras. Two hours versus two weeks na hindi kami nakapag-usap, that was the shortest two hours of my life. But now, two hours versus a lifetime, that would be the most memorable two hours of my life.

Halos wala na akong mailuha, napakasakit na ng puso ko sa kalungkutang nararamdaman ko, at nandito na ako sa harap ninyo, pero hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwala na wala na si Hiro. Parang bangungot na gustong-gusto ko ng magising pero hindi.. totoo lahat.

Nanginginig ako habang pinakikinggan sila Tito Harry at Nico kanina. Hindi ko alam kung sisihin ko ba ang sarili ko o ano. Kasi the day Hiro died was the same day na sinabi ko sa kanya na kami na.

I wish I knew…

Sana nalaman ko na hindi na pala ko magkaka-chance pa ulit na makasama s’ya. Sana noon pa.. Sana noon pa lang..

Hindi ko alam kung paano ba magpaalam sa isang taong ayaw mo naman talagang mawalay sa’yo. Hindi ko alam… Sa totoo lang wala na kong ibang alam gawin ngayon kung hindi hilingin na sana hindi mo na kailangang umalis. Na sana hindi mo na ko kailangang iwan. Kasi hindi ko kaya…

Hiro, hindi ko kaya.

Mula nang mawala ka, kapag nahahawakan ko ang telepono ko, nalulungkot ako kapag ibang pangalan ang nakikita kong tumatawag o nagtetext sa’kin na kung tutuusin, ang pangalan na gusto kong makita ay kahit kailan hindi ko na ulit makikita.

Sa school, nalulungkot ako kapag wala man lang sumusundo sa akin o bumibisita man lang kahit saglit para kamustahin ako na kung tutuusin, ang nag-iisang taong makakagawa noon ng walang sawa ay kahit kailan hindi ko na ulit makikita.

Kasi Hiro wala ka na.

Gustong-gusto kong hilahin pabalik ang oras. Para sana maiayos ko ang lahat. Para ngayon wala akong pinanghihinayangan. Para sana mas maraming oras na pinagsaluhan natin na alam mong mahal kita.

Hiro, mahal kita.

Sana noon pa lang sinabi ko na.

Mahal na mahal kita.

Sana may pagkakataon pa kong sabihin at ipadama ito sa’yo.

I wish I have more time. But fate gives me no chance anymore. Kahit two hours more wala na.

Because you’re gone.. And you’re gone forever. But please know that in my heart you’ll stay here.

You’ll be my forever first love, Hiro.

‘Till the next time we meet again.

I will miss you forever.

I love you, my prince.

I love you Hiro."