Bab 15

67 6 0
                                    

     BMW ni berhenti betul2 depan rumah aku.
     "Terima kasih sebab hantar cikgu balik and belanja makan tadi. Nanti cikgu belanja awak pulak ye," sebagai seorang yg sopan mestilah kena ucap terima ksih kan. Orang dah tolong kita, kena la hargai. Takkan nak bla macam tu je.
     "Sama2. Saya tunggu bila cikgu nak belanja," balas Imran."Oh ye, esok saya ambil cikgu. Sharp 6.30 pagi." eh eh budak ini.
     "Eh takpe lah. Cikgu naik bas je. Tak nak la susahkan awak," sebenarnya aku malu.
     "Kebetulan satu hala. Alang2 saya nak ke sekolah tu boleh la pergi sekali." hmm macam dah tak boleh pujuk dah ni.
     "Hmm, okaylah. Cikgu tunggu. Thanks ye. Elok2 drive." akur je la.
                    *********
     6.10 pagi.

     AllahuAkhbar!!! Aku lewat bangun. Aduh, dah la Imran sampai 6.30. Aku bergegas capai tuala lalu memecut ke bilik air untuk bersiap.
     Pin! Pin!
     Alamak! Aku tak siap pakai tudung lagi ni. Make up la ni lama sangat. Padahal pakai krim muka dengan lipbalm je pun.
     Nak pakai tudung mana ni! Aku bedal shawl biru yang ada depan mata. Ihh pakai je la shawl. Nak iron bawal tak sempat. Seriously, ini pertama kali dalam 5 tahun aku pakai shawl. Selama ni aku pakal bawal je.
     Lilit- lilit okay siap. Sambung marathon.
     Imran tengah tunggu kat luar. Semalam aku kata aku yang tunggu. Terbalik dah.
     Alahai dia ni hensemnya. Bersandar kat kereta sambil tangan dalam poket.
     "Imran. Sorry lama tunggu," kami berdiri bertatapan. Hai, tak berkelip dia pandang aku ni. Malu la.
     "Cikgu menang ke tak?" tanya Imran. Ah sudah dia tahu ke aku berlari dalam rumah tadi. Alahai malunya.
     "Menang la. Hahah, awak nampak ke. Hehe. Dah jom la kita gerak," untuk cover malu, aku tukar topik.
     Aku jeling dia. Ish budak ni, pandai je sakat aku.
    

    

Hanya Kau Yang MampuWhere stories live. Discover now