Bab 4

114 13 0
                                    

     45 minit masa untuk sampai ke sekolah. Kenapa aku pilih sekolah kampung? Sedangkan banyak lagi sekolah kat rumah aku ni. Entah aku pun tak tahu. Mungkin environment dia lain dengan sekolah bandar. Aku suka suasana kampung tapi aku tak tahu macam mana hidup di kampung. Aku tak ada kampung. So, salah satu cara untuk aku rasa cara kampung adalah dengan belajar di sekolah kampung.
      Ayahanda aku orang Johor. Ayahanda aku keturunan Sultan Johor sebab tu dapat gelaran 'tengku' dan secara automatiknya gelaran tu turun kat aku. Semua family member aku ada gelaran tu di depan nama. Bonda pulak orang Korea. Korea Selatan. Kahwin dengan ayahanda, bina hidup dengan ayahanda di Malaysia. Bonda masuk Islam di Korea setelah kahwin dengan ayahanda dan tukar nama daripada Song So Eun kepada Siti Sarah.
     Aku pulak bukan lahir di Malaysia tetapi dia Korea. So, IC aku bukan warna biru. Aku pindah ke Malaysia pada umur aku 15 tahun. So, baru dua tahun aku tinggal di Malaysia. Masih pelat lagi. Aku tak tahu sangat pasal Malaysia so jangan nak tanya pasal Malaysia kat aku.
     Tiba-tiba...
     Sreeeeeettttt!!!
     Aku terpaksa tekan brek kecemasan sebab kereta depan aku ni tiba2 berhenti. Nak mati ke apa hah? Nasib baik kat belakang tak ada kereta. Haih nyaris berlanggar. Bengang betul aku.
     Aku keluar dari kereta dan berjalan menuju ke arah kereta depan aku ni. Aku ketuk cermin kereta dia kuat2 biar dia tahu aku marah.
     Cermin kereta diturunkan. Aku tak nampak drivernya so aku tunduk sebab nak tengok siapa orangnya. Hmmm...cantik. perkataan tu mula2 terlintas dalam kepala otak aku bila tengok dia. Ok, kontrol macho.
      "Cik, please keluar sekejap," walaupun dia cantik tapi aku tetap dengan perangai aku..cool.
     "What is going on with you?" Sebaik saja dia keluar daripada kereta aku terus tembak dia dengan soalan. Tapi tak ada la garang sangat. Kesian kat kaum hawa. Tak baik berkasar dengan perempuan.
     "What?" Eh eh dia ni. Boleh pulak tanya kita balik.
     "Boleh pulak cik tanya saya macam tu? Cik tahu tak disebabkan you punya emergency brek tadi, kita nyaris2 berlanggar tau."
     "Tadi ada kucing tiba2 melintas. Takkan saya nak langgar pulak. Sorry ye. Tak ada rosak pun kan?" Balasnya sambil berjalan tengok keadaan kereta.
      "Memang la tak ada rosak. Kalau berlanggar tadi bukan ke ada yg injurt nanti,"
     "Ok saya faham. Saya minta maaf sangat2," hmmm..nampak ikhlas minah ni. Ni yang aku lemah ni bila perempuan minta maaf. Okay lah aku maafkan..tapi dalam hati je la.
      "Suka hati la. Lain kali bawak kereta hati2 jangan cuai sangat," Tu la cara aku bagi kemaafan.
      Bukannya sebab aku ni jenis kasar. Cuma aku ni jenis yang 'segan'. Apa orang kata? Ego tu tinggi sangat. Kah!
      Dan disebabkan ego tinggi la aku terus tinggalkan minah ni dan sambung perjalanan pergi sekolah.
     

Hanya Kau Yang MampuWhere stories live. Discover now