The Hidden Tears -COMPLETED (UNEDITED)

Chapter XXII

Chapter XXII

I LET myself to burst out my tears. It's not easy to pretend that I'm okay even thou I'm not. It's easy to put ‘hahaha’ on the texts messages and chat, but the truth ang sakit na. I have no guts to spit kung bakit ako nasasaktan, because in the first place, wala namang kami. I just fall into him without him knowing.

“Fasten your seatbelts, be ready for a take off” anunsyo ng co-pilot nila na nagpabalik sa isip nya. Ilang minuto lang ay nag land na ang eroplananong sinasakyan nya kaya tumayo na sila sa may pintuan nito upang e-welcome ang mga pasahero.

“Welcome to Germany Ma'am ” nakangiting bati nya sa isang pasahero.

Pagkatapos lumabas lahat ng pasahero ay bumaba na rin sila at nagtungo sa kanilang locker para makapag bihis na rin.

“Amy! Let's go. I'm hungry!” tawag sa kanya ni Ashley, isa sa mga kasamahan nya sa trabaho na naging malapit na rin sa kanya.

Nilagay nya muna sa loob ng locker ang ibang dala nya at sumunod sa kasama.
Hila hila nila ang mga maleta nila ng magtungo sila sa madalas nilang kinakainan.

May mga kasama rin silang dito kumakain kaya sumama na sila sa mesa ng mga ito. Panay ang palitan ng mga ito ng papuri tungkol sa lalaki kaya napapailing nalang sya sa mga ito.

“Amy, we're going to a bar later. Please come with us. It's a long time since we have a bar hopping! ” pagmamaktol ni Yvan sa kanya. Kanina pa sya kinukulit ng mga ito na sumama sa kanilang mag bar pero tinatanggihan nya lang.

“Pass muna ako dyan. I came from a party last night. And I am badly drunk, so I need to at least get some rest guys” pagtanggi nya sa mga ito.

Ang iba ay nanglulumo, ang iba naman ay ayaw syang tigilan pero di parin sya umuo sa mga ito.

I badly need a rest. I'm physically tired. Mentally tired. And emotionally drained.

✈✈✈✈