The Hidden Tears -COMPLETED (UNEDITED)

Chapter VIII ✈

Chapter VIII

SOMETIMES, I always think about this question that runs always on my mind.

Why someone came into your life, if they just left you anyway? Why need to court someone if you just hurt him/her? Is that a requirement for living in this world?

Aren't you just live your life to the fullest? No more heart aches? Just love?

"Sana pala nag extend pa tayo don sa beach. Namis ko na tuloy si William" nakapangalumbabang saad ni Ellen sa harap nya.

Kahapon pa sila nakabalik galing sa bakasyon nila sa Cabgan Island. And now they're planning to stroll around the Clemente's Flower farm. First, I was hesitating and panicked  about Ellen's plan. But then, I realized, I should say at least thanks to Rix. Even if it hurts to my ego.

Tsk! Nakakainis lang na sya pa ang nakakita sakin!

"Sana nga, para diko makita ang mukha ni Rix" mahinang bulong, pero sinamaan parin sya ng tingin ng pinsan kaya ngumiti nalang sya.

"Alam mo, di ka talaga marunong tumanaw ng utang na loob" dinuro pa syang nito ng tinidor na hawak nito.

"Wow! Lalim ng utang na loob mo ah! Tsaka wag mo nga akong tutukan ng tinidor!" iniwas nya ang tinidor sa kanyang mukha na mas lalong nilapit ni Ellen sa kanya. Kaya ito naman ang sinamaan nya ng tingin.

"Matuto ka kasing magpasalamat sa biyayang dumarating sayo!" irap nito kay tinawanan nya.

Panay ang batuhan nila ng balat ng mani at asaran. Ang ipinag tataka nya lang, ay kung bakit may bitbit na tinidor ang pinsan, e di naman natitinidor ang mani!

"Minsan talaga, tinatamaan ka ng saltik, peri kadalasan may saltik ka talaga" puna nya rito kaya binato sya nito. Buti nalang I close my mouth! Kung hindi, sapul ako.

"Ang sama mo talagang pinsan!" natawa sya dahil sa pagtatampo nito.

"Bat mo ba kasi ginagamitan ng tinidor ang mani?" she laughed hard because her cousin's unexplained face.

"Ang sakit kasi sa hinlalaki! Tsaka kakamanicure ko lang, masisira na naman" -Ellen

She keep on teasing Ellen, till they decided to go. Total alas nuebe narin naman ng umaga, di na masyadong malamig.

She wore her navy blue fitted long sleeve at pinarisan ng puting tattered shorts. She choose to wear a black low cut rubber shoes to easy walk,  sunglass and a black cap.

She's the one who'll drive the car. She chose to use the convertible one. Perfect for their strolling.

"Let's go Ellen! " tawag nya sa pinsan. Napangiwi nalang sya pag labas nitong may dalang malaking bag.

"What are those?" tukoy nya sa laman ng bag.

"In case we're going to sleep over to his house." kibit balikat na sagot nito sa kanya.

"WHAT!? anong sleep over! Hoy babae, wala yan sa usapan. Tsaka mahiya ka nga!" inis na sita nya dito kaya kakamot kamot ito sa batok.

"Baka lang naman insan. Malay mo, masiyahan ka don, tapos ayaw mo na palang sumama sa akin pabalik, kaya ayan. Mabuti nang ready tayo" she groaned in annoyance.

Binuksan nalang nya ang sasakyan at sumakay na tsaka sinamaan ng tingin si Ellen na malaki ang ngiti.

"When a craziness hit you hard, you can't escape from it" pagpaparinig nya rito kaya sumimangot nalang ito.

Fifteen minutes lang pala ang layo nito sa bahay nila. Sana pala nilakad ko nalang to, ma exercise pa ako.

"Why didn't you tell me na malapit lang naman pala to? Edi sana naglakad nalang tayo" palatak nya sa pinsan habang hinihinaan ang pagmamaneho nya, total malapit na rin naman.

"It so hot insan, masisira ang beauty ko no" maarting umirap ito sa kanya.

Minsan ipinagpasalamat ko na may pinsan akong ganito, pero kadalasan nagsisisi ako eh. Tsk!

✈✈✈✈