The Hidden Tears -COMPLETED (UNEDITED)

Chapter XXXII

Chapter XXXII

I WAS staring myself in the mirror for how many minutes. Then suddenly I realized something. Dati, di naman ako ganto ka lungkot, pero bakit ngayon?

Pinahid nalang nya ang luha bago napagdesisyonang matulog nalang. Hating gabi na at di parin sya natulog dahil tumawag si Ellen sa kanya kanina.

“Rix asked your number, I thought you two are fine, that's why I gave it to him. Ano ba kasi ang nangyari sa inyo? Akala ko ba okay na kayo” bumuntong hininga nalang sya sa mga tanong nito.

Akala ko rin eh. Akala ko okay na kami dahil sa nangyari. Akala ko lang pala ang lahat.

“Okay lang, aalis rin ako bukas”pag iimporma nya rito.

“Saan kana naman pupunta? Tatakasan mo na naman ang problema mo? ”she sigh.

“Babalik na ako sa trabaho Ellen, mas mabuti ma rin to kesa sa makikigulo ako. Marami na akong problema, ayaw ko nang dagdagan pa”-sya.

Before she sleep, tinawagan muna nya ang kapatid na si Jojo para sabihing babalik na sya bukas sa trabaho nya. Kahit malungkot ang kapatid ay alam nyang pilit lang itong nagpapakatatag, lalo na't nakakulong ang papa nila.

Kinabukasan ay maaga syang gumising at nag ayos sa sarili. Alas otso ang alis nya at tinawagan na rin nya sina Ashley bago paman sya naligo. Namamaga ang mata nya dahil sa pag iyak nya kagabi, kaya nilagyan nalang nya ito ng concealer.

Habang naglalakad sya palabas ng condo unit nya ay nag riring naman ang cellphone. Kinuha nalang nya ito sa bag at tiningnan kung sino ang tumatawag.

Nanginginig ang kamay nya habang hawak ang cellphone at nalilito kung sasagutin ba ang tawag ni Rix o hindi. She was thorn between 'wanting to hear his voice or just ignore him',but in the end she choose the better.

Pagdating nya sa airport ay nanatili muna syang nakatayo sa labas. Parang may pumipigil sa sarili nyang pumasok. She stared at the entrance before she slowly walk towards it.

‘This time, I'll walk away for the better. For my aching heart, and for my hidden tears.’

I really hope, I will find the happiness I've been pretending to have.

Pinunasan nya muna ang luhang naglakbay sa pisngi nya bago naglakad na papasok, pero biglang may hinila sa kanya na nagpasubsub sa mukha nya sa dibdib nito.

Ang pamilyar na amoy na nanunuot sa ilong nya ang dahilan kung bakit muling tumulo ang luha nya. Naka yakap sa kanya ng mahigpit si Rix habang umiiyak sya sa dibdib nito. Sobrang gulat parin sya kaya di nya ito nayakap pabalik, tanging nakatayo lang sya habang yakap nito at umiiyak.

She can't explain how is her feeling. Masaya, nasasaktan at . . .nagmamahal.

“I'm sorry” bulong nito sa kanya habang naka yakap parin ito, ramdam rin nyang hinalikan nito ang ulo nya na nagpaiyak lalo sa kanya.

“I'm sorry if your life is full of sadness and pain when I came into your life. I'm really sorry” patuloy ito sa pagbulong sa kanya. Sumisinghot naman sya at tuluyan ng yumakap dito pabalik.

“Don't leave me again,. . please” narinig nyang sabi ni Rix kaya tumango sya at tiningala ito.

✈✈✈✈