3

237 9 0
                                    

POV Lisa
De bel gaat. Eindelijk vrij. Ik doe mijn spullen in mijn tas en verlaat rustig het lokaal. Ik loop de gangen door en ga de trap af. Ik loop naar mijn kluisje en haal mijn jas eruit. Ik doe hem weer dicht en ga naar de bushalte. De bus staat er al en ik stap gelijk in. Er is geen plek meer. Nou, eigenlijk wel maar dat is naast de jongen waar ik tegen op botste, op de trap. Ik zucht en draai me om. "Wacht, hier is nog plek." roept de jongen. Ik draai me om en ik zie dat hij zijn tas voor zich oo de grond zet. Hij klopt op de plek naast zich. Ik zucht weer en besluit er om er toch maar te gaan zitten. Ik heb namelijk geen zin om te gaan lopen.

Hij praat met zijn vrienden die voor ons zitten en ik zit muziek te luisteren. Ik heb geen behoefte aan contact met hem. Het is al ongemakkelijk genoeg, dat ik naast hem zit. Ik kijk langs hem heen uit het raam en zie dat we bijna bij mijn stop zijn. De bus remt af en ik sta op. Als de bus stil staat, stap ik gelijk uit en loop ik iets verder voor mijn huis.

Ik zucht en ruim mijn schriften en boeken op. Mijn huiswerk is ook weer gedaan, nu is het tijd om eens even te gaan gamen. Ik start me Playstation 4 op en scroll door alle games. Wat zal ik eens doen? Laat ik maar eens weer Fortnite doen. Mijn ouders zeggen altijd dat ik minder moet gamen en moet gaan focussen op school. Toen ging het niet goed op school, nu gaat het super goed, dus daar ben ik wel blij mee, heb ik ook geen last meer van klagende ouders.

Gamers ft. Zach HerronWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu