Magical Academy

02

Chapter 2

Kylie's POV

Lahat ng teacher at studyante ay nandito at sabay sabay na tumakbo palapit sakin.

"Engkanto yan!"sigaw ni Christine, what the? Ako engkanto? Eh? Pano niya naman nasabi?

"STOP!"sigaw ko at tinaas ko yung kamay ko at saka napa pikit ng mariin.

Wait? W-what happened?Bakit parang tumahimik? Bakit nawala na yung mga sigawan?

Minulat ko yung mata ko at nagulat ako sa nakita ko, nakahinto lahat ng tao dito at animo'y hindi humihinga, naramdaman kong parang lumiliwanag yung mata ko pero hindi ko alam kung bakit.

"Just Forget what happened today!"sigaw ko sa kanilang lahat at hindi ko namalayan na tumulo na pala yung luha ko.

Tumakbo na ako paalis doon at naramdaman ko namang naka galaw na sila hindi ko alam kung bakit ang lakas ng pakiramdam ko nararamdam ko kasi kung paano sila gumalaw dahil sa yanig ng lupa.

Lumingon ako ng bahagya at nakita ko yung iba na nagtataka kung bakit sila nandun, kung bakit may hawak silang mga kahoy na may apoy at yung mga iba naman ay nagtataka na naka tingin sakin. Pinunasan ko na yung luha ko at sumakay ng taxi.

Nang maka-rating na ako sa bahay namin ay nagbayad na ako sa taxi at saka pumasok sa loob ng bahay at umakyat sa kwarto ko, hinagis ko yung bag ko sa kama at binuhos ko lahat ng emosyon na nararamdaman ko sa unan ko dahil umiyak ako ng umiyak.

Hindi pa nakaka uwi si tita dahil mamayang gabi pa ang off niya.

Ni lock ko yung pinto ng kwarto ko kahit wala pa si tita dahil ayokong malaman niya ang tungkol dito, ayokong matakot siya sakin, ayokong kamunghian niya ako dahil hindi ko kaya kapag nawala siya.

**knock**knock**

Ha? Bakit may tao dito? Ang alam ko nasa trabaho si tita eh, pinahiran ko ang luha ko at sinuri kung sino ang nasa pinto baka mamaya magnanakaw eh.

Arrgh! Ikaw talaga Kylie! Ang lungkot lungkot mo na nga nagagawa mo pang mag biro!

"Kylie it's me! Open the door!"sabi niya at kumatok na naman ng kumatok.

"No!"sigaw ko at dumapa sa kama ko at saka tinago ko yung ulo ko sa ilalim ng unan.

Naramdaman kong umalis na siya kaya umiyak na naman ako.

"Why are you crying?"sabi niya kaya nagulat ako, pa-paanong- - ?

"Tell me what's your problem?"sabi niya sakin at naramdaman ko namang umupo siya sa kama at hinimas yung likod ko, I feel better when she's doing that.

"Nothing"sabi ko.

"You didn't trust me don't you?"sabi niya kaya nabigla ako dun.

"No! I trust you more than I trust myself"sabi ko sa kaniya pero nasa ilalim parin ng unan at hindi ko siya nililingon.

"If you really trust me...tell me what's your problem, tell me what happens, tell me what's going on, tell me why are you crying, tell me EVERYTHING!" sabi niya kaya napa pikit ako.

"Promise me! Hindi ka matatakot"sabi ko sa kaniya.

"Of course"sabi ni tita.

"And promise me walang mag babago sa ating dalawa"sabi ko ulit dahil naninigirado lang ako.

"Of course" she said.

Hinagis ko yung unan at niyakap ko siya, niyakap niya rin ako at hinihimas yung likod ko kaya umiyak ako habang naka yakap sa kaniya.