Innamorata

*Chapter Two*

Amilia Demonte's stoic eyes stared on that decaying corpse at the alley. Sa mga tao ay mukha lang sigurong pangkaraniwang bangkay iyon ngunit para sa mga katulad niyang lamia, ibang usapan na ang pagiging kulay itim ng naaagnas na katawan, animo iyon namatay sa pagkasunog.

Inikot niya ang paningin sa paligid hanggang sa matuon ang mga mata sa abandonadong building. Nagtatago sa building na iyon ang pumatay sa kauri niya. A re-enactment played in her mind. It was a surprise attack, she was pretty sure the hunter must be really strong because snapping a lamia's neck wasn't that easy. Kahit ang pangkaraniwang Maiores Letum ay dalawampung tao na ang lakas na katumbas. But there were no gory bite marks so werewolves were out of the suspects. Humans, they were too weak so they were off the hook too. Witches, warlocks? Possible. They can snap a neck pretty easily. Hmm... for many years, all the victims had only been snapped by the neck. Must be the hunter's trademark.

Sinenyasan niya dalawang kasamahan para linisin ang duming hindi maaaring makita ng mga tao. It was yet another dead end to her investigation. She exasperatedly turned her gaze at the night sky, ilang oras na lang at sisikat na ang araw.

Amilia was a trained Maiores Letum assassin, she only worked for her father though, her loyalty was on him alone. Gustavo Demonte promised Lucan's position to her that was if she could find her first. Dapat ay sampu lang miyembro ng congrego, walang labis, walang kulang. At walang makakapalit sa puwesto ng isa kung hindi pa ito lubusang nabubura sa mundo. Salvatore's rule. She wonder if could really be a part of congrego since she didn't have violet eyes to begin with.

"Buhay pa si Lucan." Ani Gustavo, ang pinakamatandang miyembro ng congrego at siya ring may hawak ng unang posisyon sa sampu. "Ang koneksyon niya sa aming siyam ay hindi pa napuputol, magpasahanggang ngayon ay ramdam pa rin namin ang enerhiya niya. Hanapin mo siya upang mapasayo ang posisyong maiiwan niya."

Ang ikalawang posisyon, iyon ang mapapasakanya kung magagampanan niya ang misyon. Sa naisip ay lumitaw sa isipan niya ang hitsura ni Lucan, ang ampon ni Salvatore. Ang itim na itim nitong buhok na kabaliktaran naman ng napakaputing balat. Ang asul at pilak na mga mata na kung tumitig ay nanunuot hanggang sa buto, kahit bata pa lang ay may nakakatakot ng dating si Lucan, iyon ang napansin niya.

Lumaki si Amilia na kalaro ang mga bata mula sa mataas na pamunuan, ngunit silang dalawa ni Lucan ang mas na naging malapit sa isa't isa iyon ay kahit na nga ba hindi ito gusto ng kanyang ama at 'di hamak na mas matanda siya rito. Nang magdalaga sila ay doon na nagbago ang lahat, nagkalayo sila nang mapunta kay Lucan ang ikawalang posisyon sa congrego, bagay na mahigpit na tinutulan ng kanyang ama at ni Mattias Santosfeno na ayaw bumaba sa ikawalang posisyon ngunit ang mahigpit na utos ni Salvatore ay hindi na nabali. Sa kasalukuyan ay hawak ni Mattias ang ikatlong posisyon na sa kalaunan ay kinasanayan na rin nito. Ayon sa kanyang ama, ang bilang daw ng congrego noon ay siyam lang talaga, nagbago lang ang batas nang pumasok sa eksena si Lucan at pababaing lahat ang nasagaan ng kanyang posisyon bilang ikalawang miyembro.

"Hahanapin ko lang siya at hindi papatayin?"

Umiling si Gustavo. "Ibigay mo siya sa akin, ako na ang bahala sa kanya."

"Paano siyang nakatakas sa dalawang congrego na humabol sa kanya?" Tanong ni Amilia sa ama.

"Matalino siya at masyadong mabilis."

"Kung matalino siya at mabilis, idagdag pang malakas ay paano ko siyang mahahanap, paano ko siyang maibibigay sa inyo?" Laylay ang mga balikat na muling tanong niya.

"Naniniwala akong kaya mo siyang hanapin, mia figlia, ako ang nagturo sa'yo ng lahat ng nalalaman mo, isa pa'y mas tuso ka sa kanya at mas matanda. Mas nauna mong natutunan ang kalakaran sa mundo."