No Regrets2♥ Your Love

Chapter TwentyFour♥

Chapter TwentyFour♥

Tiffany's Pov

It's already 6a.m, sobrang maliwanag na, they were few people na na naglalakad na sa labas siguro para mag breakfast or daily exercise nila ang paglalakad every morning or baka just like me, matutulog pa lang. Last Night's 'Friday Night Party' was a blast. See, matutulog pa lang ako este kami.

Diretso ako agad sa c.r pagka-pasok ko ng room namin ni kath, well, i know, bawal maligo kapag puyat or wala ka pa'ng tulog (kasabihan ng matatanda) pero ayoko naman matulog ng amoy alak. Nag-end yung party ng mga three ng madaling araw na, nagka-yayaan pa mag-inuman sa veranda pagka-alis ng mga tao, bawal daw ang K.J except sa mga mahimbing ng natutulog na si Kath and Louisa. You know, bawal sila magpuyat at maki-join sa kahit ano'ng inuman session. Minsan lang naman kaya nilubos-lubos na namin. Nag-blow dry muna ako ng buhok bago mahiga. Shocks, ang sarap sa feeling kapag naka-higa ka na, feeling mo ngayon ka pa lang makaka-tikim ng tulog sa buong buhay mo.

Nagising ako or rather I say, Naalimpungatan ako dahil sa sikat ng araw na tumatama sa mukha ko. Hindi ako agad na-open yung eyes ko dahil feeling ko umiyak ako sa sobrang bigat. isang mata ko lang yung na-ibuka ko at medyo kalahati lang. Napa-pikit ako agad kasi sobrang sakit sa mata nung sinag ng araw, na-silaw ako (obvious naman) Pero kahit saglit ko lang na-open yung eyes ko, nakita ko si kath.

Niyakap ko ng mahigpit ulit yung unan "Kath, pwedeng paki-close muna yung window or kahit yung blinds lang? Tutal, naka-tayo ka naman malapit diyan eh"

"Thanks kath" sabi ko nung nawala yung sinag ng araw na tuma-tama sa mukha ko.

*

Nagising ako bandang alas-dos na ng hapon at sobrang sakit ng ulo ko. Gusto ko na nga i-untog sa pader para mawala yung sakit eh, pero lolokohin ko lang sarili ko 'non dahil mas lalong sasakit kapag ginawa ko 'yon.

"Kath, naliligo ka ba? Na-iihi na kasi ako" para ako'ng tanga na naka-salmpak dito sa sahig malapit sa pinto ng c.r at hawak-hawak ko yung ulo ko. Ang sakit talaga. Huling inom ko na sobrang dami eh nasa singapore pa ako and that was Four years ago!

Huh?  O.O kulang na lang lumawa yung mata ko sa sobrang gulat. I thought it was just a dream, i can't remember anything na nag-close ako ng window kanina bago matulog. Baka, it was a dream nga talaga kanina when I asked kath to close the window or kahit yung blinds lang, maybe manang or kahit sino kila Daniel kanina ang pumasok sa kwarto at nag-sara nito. Imposible na magagawa yun ni kath, masyadong mataas yung lock ng window para maabot ni kath habang naka-upo sa wheel chair niya.

"Hoy ang lalim ng iniisip mo!" Nawala ako sa iniisip ko ng may biglang nag-salita sa harapan ko, Si Julia kasama si Diego at Louisa. Umupo sila sa vacant chair, si Julia sa harapan ko at si Diego at Louisa sa magkabilang gilid ko, Round table kasi for four persons.

"Ano'ng iniisip mo? Share mo naman!" excited na tanong ni Julia pagka-upo'ng pagka-upo niya. Napa-blink ako ng ilang beses, I was about to say something pero di ko na tinuloy.

"Excuse me" Sabi ko, tumayo na ko at pumunta ng powder room ng coffee shop.

No, Tiffany. Di totoo 'yon.

Agad ako lumapit sa sink at nag-hilamos pagka-pasok na pagka-pasok ko ng powder room. Kumuha ako ng tissue para punasan yung mukha ko, hindi ko maiiwasang hindi mapa-iling habang pinag-mamasdan ko yung reflection ng sarili ko sa salamin habang nagpupunas. Stop Overthinking Tiffany. That's not True! Pero hindi ko mapaniwala sarili ko, kahit ilang beses ko'ng wag isipin at ilagay sa kaduluduluhan ng utak ko yung salitang 'Hindi Totoo' eh di ko pa rin maiwasang hindi mapa-isip.

It's been a week now since bumalik kami ng manila from Zambales. and 'til now, iniisip ko pa rin yun. It never happened once, but thrice. akala ko guni-guni ko lang, panaginip or antok lang lahat. I never told anyone kasi i know, pagtatawanan nila ako. baka isipin nila nababaliw na ako pero No, Akala ko ganun lang yun 'til one time I overhead kirsten's convo with someone over the phone. I'm not yet sure about what I've heard baka kasi iba naman pala 'yon or baka namali lang ako ng narinig pero sa mga kinikilos ni Kirsten this past few days, medyo ilang siya samin lahat. Most of the time, tahimik lang siya at kapag tinanong mo naman madalas puro one word lang yung sagot niya at madalas 'Yes' or 'No' pa, minsan I tried asking her questions na kailangan ng mahabang sagot pero one word lang yung sagot niya talaga.

Mas lalo ako'ng napapa-isip tuloy.

Ano'ng alam mo kirsten na hindi namin alam?

Lee's Note:

SORRY for not updating this story for Three months.  Busy lang po talaga. and nawala ako sa plot. Yes. dumating ako sa point na ang dami'ng 'Chapter TwentyFour' na iba-iba ang laman. and I end up to this Chapter.

Do I still have supporters? Readers? Miii Loves?

Yeah, Short Update. Stepping stone ko 'tong Chapter na 'to para simulan ang mga dapat simulan. Hahahaha! Feel free to leave your Comments, violent reaction.

Love,

Mushroom Lee ♥