You told me Ft. Harry Styles

Hoofdstuk 5

'Oh goh, deze salade smaakt echt goed' Ik kijk Harry aan. 'Ja vindt je?' Ik houd niet zo van salades' zegt hij. 'Jij bent meer van de junkfood?' Vraag ik. 'Precies' en hij slaat zachtjes met zijn hand op tafel. Ik lach. 'Is je broodje lekker?' Vraag ik dan.
'Ja, wil je proeven?' Vraagt hij lief. Omg! Hij vraagt of ik een hapje wil! Moet ik nee zeggen? 'Uhm, ja hoor.' Ik begin weer te blozen. Hij reikt zijn broodje naar mijn mond en ik neem een klein hapje. Dit is té romantisch voor woorden eigenlijk. Ik kijk hem dromerig aan en zie dat hij dat ook doet. Beide kijken we snel even weg. 'En?' Vraagt Harry.
'Ik vind hem lekker, vooral met die saus.' 'Ja, dat vindt Niall nou ook. He's seriously addicted.' Ik lach. 'Ja dat zou wel moeten met die foto aan de muur.'

'Het word wel druk hè?' Zegt Harry. Om ons heen horen we veel gemompel en hier en daar meisjesstemmen die roepen naar Harry's naam. 'Zullen ze weten dat we hier zitten?' Vraag ik dan.
'Ja zou kunnen, daar komen ze helaas meestal wel achter.' Hij pakt zijn mobiel en zoekt weer in zijn contacten. Hij zegt wat tegen Jack en hangt dan weer op. 'Hij komt er zo aan' zegt Harry. Hij kijkt even omzich heen en we zien dan opeens iemand over het schot kijken. 'Harry! Harry Styles is hier!' Roept een vrouw.

Ze roept het door de hele ruimte en meiden beginnen nog harder te gillen. Het wordt één chaos. Dan kruipen er opeens drie mensen onder het schot door, ze hebben een camera in hun handen. Ik schrik me dood want in een fractie van een seconde pakt Harry me bij mijn arm en trekt me mee de keuken in. Geluid van de flitsende camera's wordt zachter. De vrouw kijkt ons verbaasd aan, maar als ze de keuken uitloopt en om de hoek kijkt. Knikt ze. 'You can wait here till someone picks you up' we knikken allebei en bedanken haar. 'Dit was niet normaal' zeg ik. Hij loopt door naar de achterkant van de keuken en gaat zitten op een klein tafeltje. Hij schuift op zodat ik er naast kan zitten. We zitten nu arm tegen arm en ik krijg een warm gevoel.

Er lopen koks en bediendes door de grote ruimte. De meeste mensen kijken ons gewoon vriendelijk aan en en zeggen gedag. Dan gaan ze weer verder, het lijkt wel alsof er vaker gewoon wildvreemde mensen in de keuken mogen zitten.
Volgens mij kon Harry mijn gedachte lezen ofzo want hij zei 'Er komen hier wel meerdere bekende mensen om te schuilen als het teveel wordt.'
'Oh vandaar' zeg ik. We horen de vrouw van de bediening discussiëren met een fotograaf. Ze zegt tegen hem dat hij geen foto's mag maken en ons met rust moet laten. Ik krijg een adrenaline kick. Dit voelt zo cool, mensen die gewoon foto's van je willen maken, althans ze willen foto's van Harry maken natuurlijk.
Maar goed, toch was het wel grappig.

We hoorde dat er hard op de achterdeur werd geklopt. Ik schrok want ik dacht dat ze van de andere kant wilden komen. Maar Harry stond op en gaf me een teken dat het veilig was. 'Kom maar, Jack is er.' Hij pakte z'n jas van de tafel en ik liep achter hem aan. De bediende, dat meisje zwaaide nog even en keek mij vuil aan. 'Zou zij niet gezegd kunnen hebben dat we hier zaten?' Fluister ik in zijn oor. Hij kijkt naar het meisje en dan weer naar mij. 'Zou kunnen' zegt hij 'ze had beloofd het niet te doen.' Ik begin zachtjes te grinniken. 'Denk je nou echt dat ze dat geheim kan houden?' Hij staat voor de deur en we zien aan wazig iemand aan de andere kant staan. Hij wacht. 'Ja ik weet het ook wel. Maar het is een jonge meid, ik neem het haar niet kwalijk' lachend rol ik weer met mijn ogen.

Harry opent de deur. 'Jongens kom op we moeten opschieten. Het stroomt hier vol en de werknemers van Nanzo's kunnen ze niet meer rustig houden. Jack was niet alleen. Er stonden nog twee mannen achter hem. Ze toonde geen emotie en kijken mij even aan. Ik wilde glimlachen maar begreep dat ze die toch niet terug zouden geven. 'Oke luister, jij Liv' zegt Jack. 'Gaat voor op en stapt snel zijn auto in' ik knik. 'Dan loopt harrold achter je aan en sluit de auto. Én zorg er vooral voor dat je gezicht niet zichtbaar is.'
Weer knik ik, en wil al weglopen. 'Wacht' zegt hij. 'Hier de sleutel. Harry, Jim en ik komen een paar minuten later.'

Harrold loopt naar me toe en geeft me een zachte duw in mijn rug. Oke lopen nu dacht ik. Ik kijk nog even naar Harry en hij geeft een een zenuwachtige glimlach terug.

'Gaat dit goed zo?' Vraag ik terwijl we bijna aan het einde van de steeg zijn. 'Ja loop maar door' zegt hij. Hij heeft een zware stem. 'Als je uit de steeg bent en je mensen ziet loop je snel door en kijk je naar beneden. Doe deze maar voor je gezicht' hij duwde een bruine jas in mijn handen. Is dat niet de jas van Harry? Ik had niet veel tijd om te denken want ik zag de flitsende camera's al. Tientallen mensen begonnen Harry's naam te schreeuwen. Sommige mensen keken raar op omdat ze mij niet verwachtte. Ik liep snel door en mensen riepen dingen naar me. Concentreren Liv. Door lopen en niet opkijken! 'Waar is Harry!? Was hij bij jou? Harry! Harry!' Werd en om me heen geschreeuwd. Ik zag alleen maar witte flitsen en sprong de auto in. Harry gooide met een harde klap de deur dicht en ik gooide de bruine jas over me heen. Er werd getikt op de ramen en ik werd gek! Wat is dit? Toch moest ik wel lachen. Zo cool dat ze alle aandacht aan jou geven.

Klik, de deur ging na enkele minuten weer open en Harry sprong de auto in. Ik wilde de jas van mijn gezicht houden, maar Harry riep. 'Hou hem over je hoofd!' Ik schrok en gooide hem weer over mijn gezicht. Hij deed zo serieus en wist precies wat hij moest doen. Binnen een paar seconden startte de moter en hij gastte weg. Achter ons hoorde ik auto's toeteren.

Waar gingen we heen?