Denek // Kookmin

3/B

Namjoon ve Yoongi'yi yolcu ettikten sonra hızla duvara doğru ilerleyip gereken işlemleri yaptı.

Şekiller başka biri tarafından yapılsa bile kapı açılmazdı. Jungkook'un parmak izi de gerekliydi.

Laboratuvara inince 'Denek 4'ün kapısına doğru ilerledi. Hala uyanmamıştı. Bu yüzden ona vereceği hapların üzerinde çalışmaya devam etti.

Bu sefer kendinden emindi olacaktı. Olmalıydı. Her ne kadar deneyler için insan kullansada bu onunda hoşuna gitmiyordu. Bir insanın canına kıymak, o acı içinde kıvranırken bunun sebinin kendisi olduğunu bilmek çok zor.

Jungkook derin düşüncelerinden büyük bir gürültü ve çığlıkla ayrıldı. Hızla arkasını dönüp 'Denek 4'e baktı.

Sırtını yatak başlığına yaslamış, cenin pozisyonunda korku dolu gözlerle etrafı incelediğini gördü.

Yavaş adımlarla kapıya doğru ilerledi. Cebinden çıkardığı anahtarı dikkatli bir şekilde yuvaya yerleştirdi ve kilidi açtı.

Jungkook'un deyimi ile 'Denek 4' kapıya dikkat kesilmişti. Korkuyordu. Hem de hiç olmadığı kadar. Kapıdan girecek kişiyi ölesiye merak ediyor aynı zamandada korkuyordu.

Jungkook beyaz laboratuvar önlüğü ile karşısına dikildi.

Jungkook ona yaklaşmaya başladı. Denek 4 ise korkudan iyice top haline büründü.

Bunu fark eden Jungkook adımlarını durdurdu ve ellerini cebine koydu.

Normal bir zamanda olsalardı Jimin karşısındaki kişinin ne kadar yakışıklı ve cool olduğunu düşünürdü fakat dediğim gibi, normal bir zamanda olsa.

Jimin düşüncelerini toplayıp ağzından kelimelerin çıkmasına izin verdi.

- S-sende kimsin?

Jungkook derin bir nefes alıp tekli koltuğa oturdu.

- Bence asıl sorman gereken bu değil.

Jungkook elini çenesine koyup gözlerini kıstı ve düşünür gibi yaptı.

- Mesela 'ben neredeyim' olabilirdi bu soru yada ne bileyim 'burada ne işim var' gibi.

Jimin'in iyice aklı karışmıştı. Bu adam tıpkı bir ruh hastası gibi davranıyordu. Jungkook suratına ifadesizliği takındı ve ürkütücü bir ses tonu ile devam etti.

- Çünkü kim olduğum seni hiç alakadar etmez fakat başına gelecekler için aynı şeyi söyleyemeyeceğim.

Jimin şaşkın bir şekilde karşısında oturan kişiye bakmaya devam etti. Ne diyeceğini veya ne demesi gerektiğini bilmiyordu. Sadece burada sağ sağlim evine dönmek istiyordu. Her ne kadar kaldığı yere ev denemesede.

Jimin'in gözünden bir damla yaş süzülünce Jungkook derin bir iç çekti. Saatini kontrol edip ayağa kalktı.

- Akşam yemeği saatine daha var. Sen şimdi güzelce dinlen ben sana her şeyi düzgün bir kafayla anlatacağım.

Cevap vermesini beklemeden kapıyı açıp dışarı çıktı. Kapıyı arkasında kitlerken Jimin kapanan kapıyla bir süre bakıştı.

Neden burada olduğunu aşırı merak ediyordu fakat o adam haklıydı dinlenmesi lazımdı kafası kazan gibi olmuştu.

Yataktan kalkıp örtüyü kaldırdı ve usulca içine girdi. Fazla düşünmemeye çalışarak gözlerini kapattı.

Jungkook onun uyuduğunu görünce arkasını dönüp çıkış kapısına doğru ilerlemeye başladı.