vampire

hoofdstuk 7

Zaterdag. De leukste dag  van de week. Je kan lekker uitslapen en je hoeft ook niks te doen de hele dag. Ik lig in mijn bed en hoor mijn moeder beneden stofzuigen. Wow, dat zij zo vroeg op kan staan! Ik doe mijn ogen dicht en probeer nog eventjes te slapen. Als ik mijn ogen open doe kijk ik recht in de ogen van mijn zusje. Ik gil en duw haar van me af. Ze ligt lachend op de grond en ik loop boos naar de badkamer. Op mijn gezicht heeft ze een snor getekend! Ik pak een glas en vul het met water. Als ik terug kom ligt ze nog steeds lachend op de grond. Dit zal haar leren, en ik gooi het water over haar heen *mwhuahahaha*. 'Kate! Wat doe je! Kom op zeg!' Chagrijnig loopt ze weg. Grijnzend stap ik onder de douche en probeer ik de snor weg te halen. Als ik klaar ben borstel ik mijn haar en doe ik wat make-up op. Mijn vader is al naar kantoor (ja, ik weet het, het is sneu dat hij op een zaterdag moet werken) en mijn moeder gaat blijkbaar ook zo weg. 'Lieverd ik ga even bij oma langs. Daarna heb ik afgesproken met een vriendin, dus ik ben wel een tijdje weg.' Ze geeft me een kus en gaat. Ik loop naar de keuken en maak mijn lievelings ontbijt: pancakes. Ondertussen denk ik aan (wie anders) Jason. Als ik even op mijn mobiel kijk zie ik.een sms van hem.

Jason: wijziging, ik haal je om half elf op. We gaan naar de kermis.

Ik kijk op de klok en zie dat het al kwart over tien is. Shipperdepips! Snel ren ik naar boven en doe mijn jurkje met witte stippen en oranje vestje aan. De hakken die ik van Roos mag lenen staan er echt onwijs gaaf op. Ik ben net bezig met mijn tanden te poetsen als de bel gaat. Snel ren ik al tandenpoetsend naar beneden. Jason kijkt me raar aan als hij me met mijn tandenborstel in m'n mond ziet. Ik duw hem naar binnen en ren weer naar boven. Vijf minuutjes later ben ik weer beneden. 'Sorry, ik was nog niet klaar.' Zeg ik verontschuldigend. 'Maakt niet uit, ben je klaar?' Omg, ik smelt weer bijna weg als ik zijn sexy stem hoor. 'Eh ja... Fee?! Ik ben even weg!' Gil ik naar boven. Mijn zusje verschijnt aan de trap en zodra ze Jason ziet kijkt ze me plagerig aan. 'Okeeyyyyy... Wat moet ik tegen mama zeggen? "Ja mam, Kate is met een super knappe dude weggegaan."' Ik kijk haar boos aan. 'Dankje Fee.' Naast me hoor ik Jason zachtjes lachen. 'Daaaag Fee!' En ik trek Jason de deur mee uit. 'Sorry van mijn zusje. Ze is soms, nee wacht, altijd heel irritant. Hij lacht even en loopt naar zijn auto. Als een gentleman houdt hij de deur open. Ik glimlach en stap in. Hij heeft best wel een mooie auto, een zwarte mercedes. We rijden de stad uit en komen bij een groot veld. Ik zie allemaal leuke atracties en (omg!) achtbanen. Ik ben altijd dol op achtbanen. We kopen kaartjes en lopen door. Ik kijk om me heen en het eerste dat me opvalt is het spookhuis. Het is best groot en ziet er heel eng uit. Ik ben nooit echt van de spookhuizen geweest, want ik ben best wel snel bang. Jason heeft blijkbaar gemerkt dat ik naar het spookhuis zit te staren, want hij pakt mijn hand (ik val bijna flauw) en trekt me ermee naartoe. 'Oh nee, jij krijgt me daar mooi niet in!' Zeg ik en ik probeer me los te krijgen. 'Kom op Kate, ik ben bij je.' Zegt hij grijnzend en hij duwt me verder. Bij het spookhuis trekt hij me mee in het karretje. 'Jason, ik wil niet in het spookhuis! Dan ben ik maar een watje!' Als ik probeer uit te stappen houdt hij me tegen en duwt me weer terug. 'Daarom gaan we er juist in.' Zegt hij en grinnikt even. Het is de eerste keer dat hij bij mij grinnikt, het is ziet er best wel schattig uit. Ik stop met dagdromen omdat het karretje begint te rijden. Ik kijk naar Jason en zie dat hij (gelukkig) mijn hand nog steeds vast heeft. Of ik overleef dit, of ik krijg een trauma. Het karretje rijdt met een rustig tempo naar een bocht. Zodra we voorbij de bocht zijn valt er een skelet naar beneden. Ik gil en knijp (volgens mij veel te hard) in Jasons hand. Ik vrees dat dit me een trauma gaat opleveren. 'Als we hier uit zijn doe ik je wat!' Sis ik tegen Jason. Na een paar traumatische dingen zijn we eindelijk uit het spookhuis. 'Ik ga nooit meer in m'n hele leven in een spookhuis! Zelfs jij kan me er de volgende keer niet in krijgen!' Ik loop nog bij te komen van het spookhuis en merk dat Jason een arm om me heen heeft geslagen. 'Dus er komt nog een keer?' Hij kijkt me grijnzend aan. 'Oh, eh... nou ja...' Zeg ik stamelend en ik begin te blozen. Snel hou ik mijn mond maar. Ik kijk om me heen en zie een mini bioscoop waar een vampieren film draait. 'Zullen we daar naar toe gaan?' En nu sleur ik hem mee. We gaan achterin zitten, net op tijd, want de film begint. Het is een filmpje van tien minuutjes. Het gaat over een meneer die volgens hem een vampier heeft gezien. Daarom heeft hij een mini onderzoek gedaan. Hij vertelt dat vampieren eruit zien als normale mensen. Ze zien er alleen uit als een vampier als ze op het punt staan om te bijten. Dan krijgen ze rode ogen en hoektanden. Ik gniffel in mezelf. Die man is echt gek! Vampieren bestaan niet eens!

Je moest eens weten Kate...

*****

Hier is weer een hoofdstukje. Het duurde wel wat langer om te maken doordat ik iets had. Sorry daarvoor!

Xxx anf-love-book