It was said that the Yamaguchi-gumi is the strongest and biggest yakuza clan there is. And in that big family of yakuza, there was a beautiful growing dragon. Cold and heartless. Fearless and strongest. And the youngest chosen one.
At ako yun.
I...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
As I enter the store, I can already see the scowl on my boss's face. Bigla akong kinabahan. May nagawa ba akong kasalanan? I gripped the strap of my backpack as I walked towards her.
"Bat ngayon ka lang??" She snapped at me.
"Uhh..10 minutes pa naman po bago ang time in ko Ma'am Nika... " sagot ko sa kanya habang nakatingin sa kanya ng diretso. My face is void with emotion. My usual resting face.
Nag-init lalo ang ulo ni Nika ng mapansin na parang hindi natatakot sa kanya si Jin. How she hates her guts. Always bravely looking at people straight in the eyes na akala mo kung sinong mataas! She always hated her. Acting so proud when she's the boss here!
"Wow, nagdadahilan ka ba sakin ngayon??? Hindi ba may usapan tayo dito na kelangan nandito na kayo 30 mins before your shift!? 30 minutes!! Anong oras na??" Nakataas ang kilay ng boss ko habang sinasabi ang mga yon saka namaywang.
I bit my lower lip. Nalate lang naman ako ng 20 minutes sa '30 minutes before shift' commitment namin sa schedule. At hindi yun late kung maituturing dahil my sampung minuto pa naman akong natitira.
I bowed my head a bit. A gesture that sometimes I find hard to forget not doing.
"Pasensya na Ma'am hindi na po mauulit. Dinala ko pa kasi sa doctor yung kapatid ko kanina." I explained. Though I know walang pupuntahan ang pag-eexplain ko sa kanya.
Nika's lips twitched into a sardonic smile. "Magdadahilan ka na naman gamit yang kapatid mo na kesyo may sakit. Kesyo ganito. Ganyan. Pwede ba...Ratattatatattatatattatattatatattatatattatatatata............." Nika went on and all I could do is stand there and listen to her complain about everything I did at the store.
There are customers na napapatingin na samin at di maiwasang manuod at makiusyoso sa nangyayari. This is exactly what Nika wants to happen. To humiliate me. Na madalas mangyare at hindi na bago dahil madalas nya kong gantuhin lalo na kapag maraming tao sa store.
I didn't mind though. Anything I hear from my boss, no matter how degrading it gets sometimes, it didn't made me falter. Not even once. Dahil don, napadalas ang paglapit at pakikipagusap sakin ng mga katrabaho ko. They were amazed by me and admire me for some reason. I wonder why?
