Evlilik Aşkı Öldürür mü ? [EyFet]

Bölüm 5

Genç kadın ne yapacağını şaşırmıştı adeta. başından aşagıya kaynar sular dökülüyor, içinde volkanlar patlıyordu sanki

. Sesi çıktığınca haykırdı sevdiği adamın ismini.Yakın arkadaşı orada olmasa ve onu tutmasa oracıkta düşüp bayılacaktı. Yakın arkadaşı ona soran bakışlarla baktığında sessizce söyledi. sanki sesli söylerse kötü bir şey olacakmış gibi hissediyordu. "Kaza geçirmiş"dedi ve bunu dedikten belki 2 belki 3 dakika sonra olanları idrak edip kapıya yönelmişti. Hızla portmantodaki ceketi alarak üzerine geçirdi ve çıktı evden. Dışarda henüz başlayan bir yağmur vardı. Ama genç kadın umursamadan yürüdü. yakın arkadaşı da ona yetişmek için arkasından koşuyordu.Genç kadın yoldan geçen her arabaya el uzatıyordu resmen. aklını kaybetmiş gibiydi. Bindikleri taksi nihayet hastanenin önüne geldiğinde hızla indi arabadan. arabanın ücretini yakın arkadaşı yağmur vermişti.

Eylem koşarak girdi hastaneye. hasta kabul deki kadına "kocam kocam nerde"dedi titreyen sesiyle. Hasta Kabuldeki kadın "Eşinizin Adı,Soyadı?"dedi ciddi ciddi. Eylem işte o an söyleyememişti her zaman gururla söylediği o ismi. Onun ismi burda söylenilmeyi haketmeyecek kadar değerliydi. ama biliyordu ki söylemesi gerekiyordu. "Fethi"dedi boğazında oluşan yanma hissine aldırış etmeden devam etti. "Fethi Kulaksız"dedi. Gözlerinden istemsizce akan yaşları elinin tersiyle sildi. Ne gariptir ki şu an ağlamıyordu. Belki de kurumuştu gözyaşları bilmiyordu. Bildiği bir şey vardı o da zangır zangır titrediğiydi.Kadın önündeki bilgisayara baktıktan kısa bir süre sonra "6.Kat 638 nolu oda" dedi. Eylem var gücüyle koşmaya başladı koridoru. Asansör'ün kapısı tam kapanacakken kolunu sokmuştu arasına. birden açıldı kapı. 6 yı tuşladı. yavaşça katlar arasında ilerleyen asansöre sövüyordu içinden. sonunda ekranda 6 yazdiğında ve kapı açıldığında indi asansörden. iki yanlı koridor vardı. bir tarafa koşmaya başladı önce. sonra diğer tarafa. ama bir türlü aradığı odayı bulamıyordu. "Nerde bu oda ya nerde!"dedi artık gücü kalmamış dizlerinin üzerine çökmüştü İki koridorun bitiştiği noktada. O sırada bir ses duydu. "Eylem?"dedi o sesin sahibi ve omuzuna dokundu. O ise olduğu yerde hoplamıştı resmen. "Ferit?"dedi ayağa kalkarken. "Nerde Fethi?"dedi yine titreyen sesine aldırış dahi etmeden . "Gel benimle" dedi Ferit Koridorun birine saparken. Eylem de arkasındaydı. Ferit bir odanın önünde durduğunda Eylem sessizce odanın tabelasına baktı. buradan geçip görmemişti odayı. o kadar bitmişti ki artık. onu kendine getirecek tek şeyin kocasının kendisine bakan o güzel gözleri olduğunu biliyordu. Kapıyı açtı hızla. Yatakta uyuyan kocası,kolunda bir serum,Bir Bacağında ve bir kolunda da alçı vardı görünüşe göre ayağı kırılmıştı. Eylem o an derin bir nefes aldı. iyi olduğunu görmüştü kocasının. yanına yaklaştı. Alçısız olan elini tuttu önce ve dudaklarına götürdü. "Bak ben geldim."dedi neredeyse fısıltıyla. Sonra Ellerini bırakıp Kocasının saçlarını yüzünden cekmiş ve dudağına küçük bir buse kondurmuştu. "Meleğin geldi"dedi bu sefer dudaklarını sevdiği adamın alnına dayamıştı. Daha sonra tekrar ellerini öpmeye başladı. sanki durursa ,öpmeyi bırakırsa hiç uyanmayacağını düşünmüş bile olabilirdi. kendisi de ne düşündüğünü bilmiyordu. sadece korkuyordu...

Fethi gözlerini açtığında ilk önce ellerine kenetlenmiş elleri görmüştü. kafasını kaldırmasına bile gerek kalmadan o narin ellerin sahibini tanıyabilirdi. güzeller güzeli karısının o narin ellerini tanıyabilirdi. "Eylem"dedi ilaçların da etkisiyle yorgun yorgun. Eylem hemen gözlerini açmış ve daha da yaklaşmıştı ona. Elini bir kez daha içine çeke çeke öptükten sonra sordu. "İyi misin?" dedi. Adam gamzelerini göstere göstere bir gülücük atmıştı kadına "Sen yanımdayken kötü olmamı bekleyemezsin"dedi tıpkı kadının hasta olduğunda Adama dediği gibi.

2 gün sonra taburcu olmuş ve eve geçmişlerdi. Eylem olan her şeyi öğrenmişti Yağmurdan. Fethiye açıklamak istese de şu an hiç zamanı olmadığını bildiği için susuyordu..