Evlilik Aşkı Öldürür mü ? [EyFet]

Bölüm 1

''Olduk olası hep duymuşuzdur bu soruyu. Hatta her duyduğumuzda gülerek bakmışızdır bu soruya, kendimize soracağımızı tahmin bile edemezken.''

Eylem sabahın ilk ışıklarıyla açtı gözlerini.Daha dün sabah sorsanız bu manzara ona imkansız gelirdi. Ama şimdi bu imkansız dediği gerçeği yaşıyordu. Uyandığında ilk gördüğü yüz sevgili eşi Fethi'nin yüzüydü. sevgili olmaya başladıkları zaman Eylem nerdeyse her saniye adının sonuna koyuyordu sevdiği adamın soyadını. Şimdi ise Eylem Mercier değil Eylem Kulaksız olmuştu hayallerindeki gibi. yataktan yavaşça kalktı. pofuduk terliklerini ayağına geçirdi. banyoya gidip aynaya bakmasıyla küçük bir şok geçirmişti. makyajı hâla suratında duruyordu. düğün gecesinde deliler gibi içip dans ettikten sonra neredeyse üzerlerinden tır geçmiş kadar yorgundular ikisi de . gülümseyerek baktı aynaya. saçları dağılmıştı. ama umursamadı. sevdiği adamın kucağında o kabarık gelinlikle odaya girişini hatırladı. sevdiği adamın o paha biçilemez gülüşünü ve gamzelerini de tabi. saçlarındaki milyonlarca tokayı çıkarıp aynanın tezgahına koyduktan sonra duşa girdi. her zaman çabucak hallederdi işini fethinin aksine yarım saat banyoda durmak yerine. bornozunu üzerine geçirdikten sonra çıktı banyodan. Kapıda karşısına çıkan yarı uykulu sevgili kocası onu görünce gözleri fal taşı gibi açılmış ve yutkunmuştu. Eylem ise gülerek yanından geçerken yanağına bir öpücük kondurup '' Günaydın kocacığım'' demeyi ihmal etmedi. bilerek bastırıp söylemişti ''kocacığım'' kelimesini. Fethi odaya giren Eylem'in arkasından bakarken dünden kalma dağınık saçlarına daldırdı elini. istemsizce bir gülümseme belirmişti dudaklarında. ''Sanırım buna asla alışamayacağım'' dedi o da lavaboya girerken..

Eylem üzerini değiştirmiş, odayı toplamış ve kahvaltı hazırlamak üzere mutfağa yönelmişti. bu evde ilk defa mutfağa girişiydi. hiç bir şeyin yerini bilmiyordu. ama yapacaktı bir şeyler artık. bir kapta yumurta ve unu karıştırırken diğer yandan da ocağa koyduğu çayın suyunu koyuyordu. nihayet kahvaltıyı hazırladığında fethi'nin de henüz duş alıp geldiğini anlamıştı nemli saçlarından ''Günaydın karıcığım'' dedi fethi eylemin yaptığı gibi. arkasından sarılıp belini kavrayıp omuzuna uzun bir öpücük kondururken.Eylem başını diğer yana yaslarken kocaman bir gülümseme vardı yüzünde. Geriye dönüp sevdiği adamın yüzüne uzun uzun baktı eylem. '' Artık benimsin.'' dedi. fethi o muhteşem gülümsemesiyle eylemi mest ederken. '' Ve bu bir rüya gibi geliyor'' dedi sevdiği adama sarılırken. sevdiği adam pazulu kollarıyla kendi minyon bedenini sardığında gülümsedi eylem vücudunu kaplayan o huzurla. '' Ve ben uyanmak istemiyorum o rüyadan'' dedi iki eli de sevdiği adamın kaslarında kafasını sevdiği adamı görmek için kaldırmışken. Fethi o içten gülümsemesiyle öptü kadının saçlarını, sonra da dudaklarını '' Bitmeyecek, söz veriyorum'' dedi ve yine eylemin içini yakan o gülücüklerden birisini yolladı sevgili eşine. eylem ve fethi mutlu bir şekilde oturmuşlardı kahvaltı masasına. ''Eee ?'' diye sordu eylem. '' Nereye gidiyoruz balayına?'' dedi. fethi ise yemeğini yerken cevap vermişti eylem'e '' nereye istersen oraya. Bana yanımda sen varken her yer cennet güzelim'' dedi ağzına bir zeytin atarken. eylem henüz olan krepleri tavadan alıp tabaklara koyarken '' mümkünse sıcak bir yere gidelim'' dedi fethi ise gülümsedi '' Gideriz'' dedi. bu mutlu anın bozulmasını istemiyordu ikisi de. birbirlerinin gözlerine baktıklarında hep böyle sevinç görmek istiyorlardı. hep böyle mutlu kalmak istiyorlardı. Ama zaman her şeyin ilacı olabildiği gibi katili de olabiliyordu Elbet...

2 Ay Sonra:

Balayından gelmelerinin ardından yaklaşık 1 ay geçmiş, aynı mutlulukla devam ediyordu evlilikleri. ara sıra ortak arkadaşlarıyla buluşuyorlardı. ikisi de günlerinin çoğunda işleriyle ilgileniyorlardı. Ama günün sonunda birbirlerini bulduklarında sımsıkı sarılıyorlardı. onlar için birbirleri artık her şeydi. bütün sorunları, sıkıntıları, her şeyi sonlandıracakları bir limandı onlar için birbirleri. birbirlerine sarıldıklarında dünya durmuş gibi hissediyordu ikisi de. belki de ondandır korkuyorlardı. bu büyük aşkın bitmesinden.