Ontvoering op naaldhakken (Voltooid)

Hoofdstuk 3

                                                Hoofdstuk 3

Woensdagvoormiddag gingen de meiden zoals altijd naar hun lessen. En 's middags herinnerden ze elkaar aan hun uitstap naar het winkelcentrum.

"Hey, Liese!" Nina deed de deur open en Liese zag dat ze als laatste aangekomen was. Caro kwam de gang in gelopen en trok haar mee naar de living. Op het kleine houten tafeltje stond een schaal met chips en een met nootjes. Nina gaf haar een glas cola en samen gingen we in de zetel zitten. "Gaan we niet naar dat winkelcentrum?" vroeg Liese verbaast. "Jawel, maar straks pas." reageerde Caro meteen. "Zullen we anders al een lijstje maken met de dingen die we nodig hebben? Zodat we straks weten in welke winkels we moeten binnengaan." stelde Nina voor en ze nam een blad papier en een pennen. Ze scheurde het blad in drie en gaf ieder van ons een stukje en een pen.

"Zo! Mijn lijstje is af!" zei Nina die het in de lucht hield zodat Liese en Caro het konden zien. "Mijn lijstje is ook af." Liese legde haar pen neer en bekeek het velletje zodat ze zeker wist dat ze niets vergeten was. "Mijn lijstje is bijna af." Liese en Nina keken haar verwonderend aan. "Zo veel?!" Liese en Nina hun monden vielen open van verbazing. Nina zag dat Caro wel minstens 50 dingen had opgeschreven. "Ja, de laatste keer dat ik nog ben gaan shoppen was drie maand geleden. Het wordt tijd dat ik nog eens ga shoppen."

Ze bleven een half uurtje bij Nina thuis en vertrokken toen naar het winkelcentrum. Nina's moeder zette hen af voor de deur. Ze zei dat ze ons binnen twee en een half uur weer zou ophalen en vertrok toen.

"Waar zullen we het eerst naar binnen gaan?" Caro had zich omgedraaid met haar gezicht naar Nina en Liese gericht. Ze keek alsof ze een antwoord verwachte van een heel belangrijk persoon, een president of zo. "Laten we gewoon door de gangen lopen en kijken of we een leuke winkel zien waar we naar binnen willen." stelde Nina voor en met een boogje liep ze om Caro heen.

Na een tijdje hadden ze al flink wat gekocht behalve Liese, zij had alleen nog maar een broek en een topje gekocht. Terwijl Nina en Caro al aan het sleuren waren aan hun zakken. "Hier, wil jij deze drie zakken eens dagen? Ik kan niet meer!" Caro overhandigde Liese drie van de zeven zakken die Caro droeg. "Oh, hier moeten we echt binnen." Caro wees op een klein winkeltje en Liese zag paspoppen met ondergoed. "Oh nee, hier wil ik echt niet binnen." zei ze. "Goed! Dan gaan wij alleen." Caro en Nina gaven hun zakken even aan Liese en zeiden dat ze zo terug kwamen. Ondertussen keek Liese binnen in een etalage van een juwelier. Haar ogen keken van links naar rechts en stopten bij een zilveren kettinkje met een blauwe, hartvormige diamant. Ze vond hem prachtig, maar toen ze naar het prijskaartje keek veranderde haar blik. Het bedrag dat geschreven stond op een klein kaartje was te hoog. Dit kon ze niet betalen.

Na een tijdje kwam er iemand achter haar staan. Eerst had Liese het niet door. Tot ze een warme hand op haar schouder voelde. Er ging een koude rilling door haar heen. Onopvallend keek ze naar de hand. Het was een mannenhand, maar niet van een volwassene. Toen kwam de jongen naast haar staan en zei: "Mooie juwelen, hé?" Liese keek opzij en zag Stijn staan. De Koude rillingen veranderden in warme golven die door haar lichaam stroomden. "Euh... Ja, heel mooi." zei ze aarzelend en keek weer naar het kettinkje om te vermeiden dat ze zou beginnen blozen. Stijn volgde haar blik en zag nu ook het kettinkje liggen. "Dat kettinkje daar spreekt je wel aan, hé? Ga je het kopen?" vroeg hij en keek haar aan met een doordringende blik. "Ik kan het niet betalen." Zei ze zacht en wees naar het prijskaartje. "Oh, jammer. Het had je vast heel mooi gestaan." Even bleven we staan zonder iets te zeggen.

Toen kwamen mijn vriendinnen naar me toe. "Hey Liese, we hebben wat voor je gekocht." zei Caro en drukte een zakje in mijn handen. "Ja, we konden niet kiezen dus hebben we ze maar allebei gekocht." vulde Nina aan. In het zakje staken twee setjes ondergoed, één met een panterprint en de andere was rood met zwarte bolletjes. Liese begon te blozen. Toen zagen haar vriendinnen Stijn staan en wisten meteen wat er aan de hand was. "Euh, ik laat jullie maar. Ik zie je nog wel." Liese wist dat hij wist dat er ondergoed in het zakje zat omdat hij ook een kleurtje kreeg. "Pssst!" Nina gaf haar een schouderstoot een haar wenkbrauwen maakten een flirtende beweging. "Wat? Er is niets gebeurd, hoor. Hij had me gewoon herkend en we hebben wat gepraat, meer niet." "Maar hij vind je leuheuk." mengde Caro zich in het gesprek. Liese draaide met haar ogen en liep verder. Ze was blij dat haar vriendinnen dit gesprek niet verder zetten.