Ontvoering op naaldhakken (Voltooid)

Hoofdstuk 16

                                                Hoofdstuk 16

Liese werd geeuwend wakker en keek om zich heen. De witte kamer deed haar meteen aan alle herinneringen van de dag ervoor herinneren. Een glimlach verscheen op haar gezicht als ze bij het 'Stijn-en-zij' -gedeelte kwam. Ze rekte zich uit en keek naar de klok aan de muur: 08.24 u. Daarna zette ze het bed rechter, zodat ze rechtop zat.

Er werd op de deur geklopt en een verpleegster kwam binnen met een karretje. "Goedemorgen, ik breng uw ontbijt", zei ze vriendelijk en ze voegde eraan toe, "wilt u het op bed of mag ik het hier neerzetten?" Ze wees naar de tafel. "Zet maar op de tafel. Dank je", antwoordde Liese. De verpleegster knikte en zette een mandje vol met ontbijtspullen en een bord neer op de tafel. Daarna verliet ze de kamer weer.

Liese stond op uit haar bed en probeerde zonder te vallen tot aan de tafel te stappen. Het ging prima, aangezien ze dit een tijd niet meer gedaan had. Uiteindelijk plofte ze op de stoel voor ze weer haar evenwicht verloor, zoals de dag ervoor. Ze at een croissantje en een boterham met choco. Nadien dronk ze nog het brikje fruitsap, dat bij in de mand zat, leeg. Ze legde een hand op tafel en vroeg zich af om hoe laat ze haar zouden komen halen. En wie haar zou komen halen.

Ze had een blocnote in een lade van een witte kast gevonden en schrijfgerief in een andere lade. Liese zat weer aan de tafel en staarde naar het papier alsof ze niet wist wat ze moest schrijven of tekenen. Dat wist ze ook werkelijk niet. Liese wou iets tekenen of schrijven, maar wist niet eens wat ze wou tekenen of schrijven, wat ze een beetje raar vond. Ze liet het potlood tot op het papier zakken en deed maar wat. Ze tekende kriskras lijntjes door elkaar. Na een tijd keek ze ernaar en vond er een aantal figuren in en één woord. Hoe bizar het ook leek, dat ene woord was: 'LOVE'.

Ze ging met het potlood over dit woord om het duidelijker te maken. Daarna tekende ze op een ander blad papier allemaal hartjes en kusjes en dingen die te maken had met liefde. Plots werd er op de deur geklopt. "Binnen!" reageerde Liese, die de tekeningen verstopte onder de blocnote. Een verpleger kwam binnen en melde: "U mag u klaarmaken. Ze komen u zo dadelijk halen". 'Ze', het waren er dus meerdere. Liese knikte en de verpleger verdween weer uit de kamer.

Ze stond op en liep naar de badkamer. Daar poetste ze haar tanden en deed haar kleren aan, die iemand daar had klaargelegd (niet de outfit die ze aanhad toen Wendy haar ontvoerde). Haar ogen gleden naar een haarborstel op een plankje boven de wastafel. Het was haar borstel, dus pakte ze hem en borstelde haar haren, die helemaal in de war zaten. Als ze klaar is, bekijkt ze zichzelf nog even in de spiegel en loot dan de badkamer uit. Ze steekt al haar spullen netjes in een zak, die ook al klaarstaat. Als laatste stopt ze de tekeningen er in.

Na een tijd word er weer eens op de deur geklopt. Lieses hart slaat sneller en haar moeder komt de kamer binnen, gevolgd door Stijn. Ze vlieg haar moeder in de armen en bij haar moeder springen de tranen in haar ogen. Daarna knuffelde Liese ook Stijn, haar hoofd op zijn borstkas en hij die over haar hoofd en haren streelt. Ze stappen met z'n gedrieën uit het ziekenhuis naar de auto, Liese hand in hand met Stijn, op weg naar huis.