Ontvoering op naaldhakken (Voltooid)

Hoofdstuk 2

                                                Hoofdstuk 2

"Goede morgen, Liese!" begroette haar moeder haar terwijl ze de keuken binnen kwam. Haar moeder zat aan de keukentafel en vulde net een kommetje met ontbijtgranen. "Euh..., ja, goede morgen, mama." zei Liese nog wat slaperig. "Zal ik een toastje voor je klaarmaken?" zei haar moeder terwijl ze een hap nam van haar ontbijtgranen. "Nee, dat hoeft niet. Ik eet wel een gewone boterham en die zwarte chocolade met frambozen. Zonder nog iets te zeggen aten ze hun ontbijt op en vertrokken, Liese naar school en haar moeder naar haar werk.

"Hey Liese, wanneer ga je die spetterende slaapfuif voor je verjaardag houden?" Nina kwam vlak naast Liese wandelen en keek haar met een vragende blik aan. "Hoi Nina, daar heb ik eigenlijk nog niet over nagedacht. Misschien dit weekend of volgend weekend." "Oké! En weet je al wat je graag wilt voor je verjaardag?" "Nou, daar heb ik ook nog niet over nagedacht." Op dat moment kwam ook Caro naast hen lopen. "Hey meiden, ik ben al helemaal klaar om morgen te gaan shoppen, en jullie?" "Oh, dat is waar ook. Ik was het al bijna vergeten." zei Liese. "Dat is het! We kopen je cadeautjes gewoon morgen, in dat winkelcentrum. Dan kan je zelf mee kiezen." zei Nina opeens net iets te enthousiast waardoor haar vriendinnen in de lach schoten. "Jij kan toch soms zo enthousiast doen." zei Liese tussen het lachen door. "De bel gaat zo, meiden. We moeten naar de les." zei Caro en liep vervolgens door naar haar les. "Tot straks!" riep Liese nog maar haar vriendin kon haar niet meer horen. "Dan zullen wij ook maar eens gaan, hé!" Nina rechtte haar rug en liep ook naar haar les terwijl Liese een beetje achtergelaten ook naar haar les vertrok.

Vanuit haar ooghoeken zag ze dat Wendy iets aan het bekokstoven was. Wendy had een hekel aan Liese en Liese wist niet eens waarom. Ze had Wendy toch nooit iets aangedaan?! Waarom was ze dan altijd zo gemeen tegen haar?

Op het moment dat Liese de klas binnen wou stappen, liep Stijn tegen haar aan. Door de schok had ze haar boeken laten vallen. "Oh, sorry. Ik help je wel even om ze op te rapen." zei Stijn en bukte zich om haar boeken op te rapen. Hij gaf haar de boeken en ze keken elkaar recht in de ogen aan. Liese voelde zijn blik branden en dacht dat ze knal rood werd. Wat moest ze nu doen? Ze moest iets doen voor hij doorhad dat ze een kleurtje kreeg. Snel zei ze: "Dank je, dat was lief van je." En liep meteen de klas in. Het had vast niet lang geduurd voor hij zag dat ze bloosde. Of had hij het misschien al gezien?

"Hey Liese, waar zit jij met je gedachten? Je bent zo stil. Je hebt al de hele middagpauze nog niets gezegd. Wat is er met jou?" zei Nina die opmerkte dat de actieve, enthousiaste en lieve Liese met haar gedachten ergens anders zat. Opgeschrikt uit haar gedachten zei Liese: "Euh..., er is niets. Alles in orde." "Nee, helemaal niet. Ik ken je wel langer dan vandaag, hoor. Er is echt iets gebeurd. Iets speciaals en waarschijnlijk ook leuk, aan die blik van je te zien." zei Nina. "Nee, zeg dat het niet waar is. Die blik herken ik. Liese, je bent verliefd!" zei Caro die van alles op de hoogte was. "Is het dan zo duidelijk? Kan je dat echt zien?..." Liese werd onderbroken door Nina: "Aha, ik had dus toch gelijk. En, en, en?" "Stijn liep vanmorgen tegen me aan ..." "De schoft! Hoe durft hij! ..." onderbrak Caro haar die niet door had dat Liese nog niet klaar was met vertellen. "Nee, helemaal niet. Hij zag mij niet en botste per ongeluk tegen me aan. Natuurlijk liet ik mijn boeken vallen en hij hielp me met ze op te rapen. En toen..., toen keek hij recht in mijn ogen. Het leek of ik me in de zevende hemel bevond." zei Liese met een dromende zucht. "Jij hebt het goed te pakken. Je bent tot over je oren verliefd." "Wat een geluk dat je niet ziek wordt van verliefd zijn. Anders zou Liese misschien wel ziek zijn." grapte Nina.

Toen Liese thuis kwam ging ze meteen naar haar kamer waar Minous haar al opwachtte. "Hey, Minous! Wat heb je vandaag al zo gedaan. Toch niet alleen liggen maffen hoop ik. Waarom praat ik eigenlijk met je al je toch nooit iets terug zegt." Het leek wel of Minous haar had verstaan. Want geërgerd draaide ze zich om met haar rug naar Liese toe.