BLUE ORANGEADE.

• 12

orange

tulog na si dog samantalang ako naman 'tong di mapikit ang mga mata dahil sadyang nabubulabog ang isip ko sa pinagsasabi ng batang 'to kanina lang.

"y-ya" saway ko kay douglas.

"ang obvious mo naman kasi ate eh. namumula ka pa nga ngayon. nagsa-stutter ka? bakit? totoo ba yung deduction ko?" pagsagot niya habang nakangiti ng nakakaloko sa'kin.

"excuse me lang ah, wala ka namang dineduce eh! ang sabihin mo, YOU SUBJECTED ME TO PSYCHOLOGY!" gigil akong lumapit sa kanya at kinukurot yung pisngi niyang non-existent.

"a-aray ate orange naman! aray ate wala na nga akong cheeks pinipisil mo pa. a-ate naman. ATE!!'

"magtanda ka sanang bata ka. hmp!" lumayo ako sa kanya at umupo ulit sa kama ko.

yung mukha ni douglas parang pinagsakluban ng langit at lupa. kawawang bata.

"douglas." pagtawag ko sa kanya.

"oh?" sagot niya ahabang hinihimas himas ang namumulang pisngi.

"lapit ka dito."

"ayoko. baka itorture mo na naman ako ate. masakit na nga pisngi ko," mangiyak-ngiyak niyang sabi.

"lapit ka dito, dali na." pag-uulit ko.

lumapit siya nang dahan-dahan sa'kin. the moment na kalahating dipa na lang ang layo namin, niyakap ko siya.

"sensya na bunso. wag mo kasing ginigigil ang ate mo."

"a-ate ang higpit ng yakap mo. tinotorture mo na naman ako eh." pagrereklamo niya pa.

"ay, sorry ulit. mahal na mahal kitang bata ka pero wag mo nang uliting mang-asar kundi alam mo na ang mangyayari sa'yo." pambabanta ko.

"alam kong mahal mo ako ate, obvious na obvious naman. tsaka sorry not sorry, ang defensive mo masyado ate orange. halata namang may gusto ko kay kuya blue."

humiwalay ako sa yakap at humarap sa kanya, a questioning look plastered on my face.

"t-teka nga. pa'nong kilala mo si blue? pa'nong alam mong magkakilala kami? pa-nong--" pinutol niya ang serye ng mga tanong ko.

"ate ang dami mo talagang tanong. una sa lahat, alam kong hindi sharing type si kuya blue kaya ako na lang ang magsasabi - tropa kami ate. secondly, dahil tropa nga kami, nagseshare siya sa'min and it happened na may nabanggit siyang orange. he didn't explain further kung sinong orange ba ang tinutukoy niya and it perked my interest. isa pa, ikaw lang naman ata ang pinakamalapit na nagngangalang orange sa bayang to."

"okay okay, i am enlightened pero ang jejemon ng term mo, dog. tropa? seriously?"

"judger ka ate ah. basta nasa iisang circle of friends kami na nasa iisang subdivision at iisang school. ewan ko nga ba't ngayon lang kayo nagkita eh palagala ka naman sa bahay."

oh.

"oo na oo na. dito ka ba matutulog o susunduin ka ni papa?" bandang alas otso na ngayon at delikado na. ba't kasi sa lahat ng oras, pinili talaga ng batang to na bumisita ng alas sais.

"dito na ako sa inyo ate. out of town sina mommy."

"kaya ka bumisita dito? o para masagot mo yang curiousities mo?"

"both? hehe"

"sige na nga. tara," pag-aaya ko sa kanya.

"ate," nahihiya niyang tugon. "dito lang ulit ako katabi mo," he pleaded with his big doe eyes.

" hayyy, sige na nga. baby ka pa rin talaga. pa'no ka nakakasurvive matulog sa inyo?"

"tinatabi ko yung malaking teddy bear na niregalo mo."

awww, ang baby ko.

as i've said, kanina pa knocked down si dog. si sean na man na m.i.a. for three or so chapters ay nand'on kina blue. oo, inuwi ni blue si sean. buntot ng buntot kasi. nung malaman naman ni mama, okay na okay lang sa kanya. like, hello? mama alaga ko yun? kinalimutan na atang may amo siya. having douglas here eased my emotions. nagtatampo pa rin ako kay sean pero love ko naman kasi yung asong 'yun.

buti pa siya.

[•]

1 new message
blue

good night, orange

[•]

masyadong sweet. nasosobrahan ka na blue. ayokong umasa.

"nakangiti ng mag-isa, ay kinikilig~" nagulat ako nang biglang magsalita si dog.

nakangiti pala ako?

nakapikit naman ang nga mata ni douglas nang lapitan ko siya. tinapik ko pa nga ang -again- non-existent cheeks ng batang to at nagpalit lang siya ng posisyon.

okay, tulog nga siya.

ang creepy lang ng sleeptalking niya...errr.

| |

hewwo