Hoofdstuk 1.

5K 127 15
                                    

Pov Daphne

"Ik hou van je" huilend val ik in Daan zijn armen. 'Daphne we moeten echt gaan!' Zegt mijn vader geirriteerd. 'We blijven bellen en appen!' Zegt Daan. Ik druk een laatste kus op zijn lippen. Huilend stap ik in de auto. Op naar de andere kant van de wereld. Curaçao. Ik leg mijn hoofd tegen het vliegtuig raam. Over iets minder dan een week is het zomervakantie. Leuk een vakantie zonder vrienden. Zuchtend kijk ik de film wat op het kleine vliegtuig schermpje word af gespeeld. Voor mij kijken nog twee jongens. Beide hebben ze krulletjes. Ze hebben het ondertussen over Ajax. 'Ze zakken echt in' zegt de wat oudere. "Ze moeten wennen aan het nieuwe veld, het nieuwe tenu, de fans alles moet weer wennen geef ze de tijd want geloof me Ajax word sws weer kampioen" ze draaien verbaasd om. 'Precies jij begrijpt het!' Zegt de wat jongere van de twee. 'Ook voor Ajax?' Voegt ie eraan toe. "Nee fc Twente" hij kijkt me verbaasd aan. 'Doe je zelf aan voetbal?' Ik knik hevig. "Maar ik moest er mee stoppen omdat mijn vader wilde verhuizen" ik werp Een boze blik richting mijn vader. Hij geeft me een zacht duwtje. 'Ik kom elke vakantie hier, het is prachtig ik wil later in Curaçao gaan wonen' zegt de jongere weer. "Ik ben trouwens dapnhe" hij glimlacht. 'Nils' de andere jongen draait ook om. 'Stijn' ik geef ze beide een hand. Mijn vader is bij de moeder en stiefvader van Nils en stijn gaan zitten en ik zit tussen Nils en stijn in. We hebben het over Curaçao. Blijkbaar wonen ze in het zelfde straatje als ons. We moeten nog drie kwartier in het vliegtuig. Ik ga maar even slapen. Ik sluit mijn ogen.

We zijn er zegt een zachte maar fijne stem in mijn oor.ndan denk ik aan Daan ik mis hem zo. Ik zit in de bus naast Nils. Hij slaat een arm om me heen. Zou ik vertellen dat ik een vriendje heb? Nee hij bedoeld hier vast niks mee. We zijn er Nils haalt zijn hand van mij af. Ik pak mijn koffers en loop papa achterna. Ik pak mijn koffer uit en sms Daan. Ik: we zijn goed aangekomen, mis je nu al ilysm ❤️. Ik druk op verzend en ga dan weer door met me koffers. Als ik klaar ben loop ik naar beneden. Ik wil naar huis. Mijn vader kijkt me boos aan. Blijkbaar zei ik dat hard op. 'Dat gaat niet!' Dan gaat de bel. Geirriteerd loop ik naar het balkon. Eerlijk gezegd het uitzicht is prachtig vanuit hier. Ik ga met mijn voeten het zwembad in. Opeens voel ik twee handen voor mijn ogen. 'Rot op papa!" Dan gaan de handen weg. 'Ik ben je vader niet' zegt Nils terwijl die naast me komt zitten. 'Mooi is het hier he!' Zegt Nils. Ik hoor papa praten met de moeder van Nils. "Ja zeker, maar alsnog wil ik terug naar Nederland vakantie hier prima maar wonen? Nee dankje" Nils kijkt me aan en haalt zijn wenkbrauw op. 'Jij moet is meer lachen ben je veel mooier dan al dat geklaag' ik zucht overdreven. 'Kom ik laat je dit prachtige landje zien' hij staat op en trekt me aan de hand omhoog. 'Mam ik laat Daphne even de beurt zien!' Onze ouders knikken en praten dan weer verder. "Ze kunnen het goed met elkaar vinden!" Nils knikt. 'Mijn moeder heeft al een vriend' zegt ie lachend. "Weet ik" we lopen het straatje uit. "Lets go"

You forget me { mainstreet }Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu