pov Rein.
daar gaat ze dan.. mijn benen zakken in elkaar. ik hoor geschreeuw en de piepende trein die de vaart verminderd maar het is al te laat. de tranen rollen over mijn wangen. ik zak in elkaar en leg mijn hoofd in mijn handen. "NEEEEEE!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ik begin nog harder te huilen. ik hoor de sirenes dichterbij komen. 'Kom schat we gaan naar huis'mama ondersteunt me naar de auto. huilend leg ik mijn hoofd op het raam. ik voel me zo leeg. daar ging ze dan.. recht voor mijn ogen weg.. het is mijn schuld.. nee de schuld van Daan.. 'Schat als je thuis bent kruip je je bed in! morgen regelen we de rest je hebt rust nodig oke?' zegt mama. "Hoe kan ik nu nog slapen?!" Komt er bot uit. de hele weg naar huis verder is het stil. dit is allemaal daan zijn schudl!!!!!!!!!!!!
daar sta ik dan. ik kijk naar de kist die in de grond voorzichtig word gelegd. Da vallen mijn ogen op Daan die huilend toe kijkt. Wat doet hij hier?! de tranen stoppen meteen en veranderen in woede. ik ren op hm af en duw hem op de grond. "DIt is allemaal jou schudl jij vieze flikker!" Ik begin hem te slaan. alle woede komt eruit. 'Rein kappen!' zegt mama die me van Daan aftrekt. 'je bent op een begravenis iedereen kijkt je aan ben je nou helemaal gek geworden hier gaan we het thuis nog over hebbe begrepen?' zegt mama op een boze verluisterde toon. 'sorry verontschuldigd ze zich voor mij. ik schaam me dood ook al hem ik geen 1 minuut spijt van wat ik net deed. ik heb gelijk het is zijn schuld.
