ဒီေန႔က တနဂၤေႏြေန႔ ၊ တစ္နည္းေျပာရရင္ အလုပ္နားရက္ေပါ့ ။ အခု XuKun နာမည္ႀကီး ဘာဂါဆိုင္တစ္ခုကို ေရာက္ေနတယ္ ။ အရင္ညေတြက ဘာေတြ ျဖစ္ခဲ့လဲ ဆိုတာ MingHao ကို အကုန္ေျပာျပဖို႔အတြက္ေပါ့ ။ သူ႔စကားကို အကုန္ၾကားၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုကာကုိလာခြက္ကို ကိုင္ထားတဲ့ MingHao ကေတာင္ သီးသြားသလိုပဲ ။
" အဲ့တာနဲ႔ပဲ မင္းက သူ႔အိမ္မွာ ၂ရက္ေတာင္ အိပ္ခဲ့တယ္ေပါ့ "
" ငါမွ လမ္းမေလၽွာက္ႏိုင္တာ.. "
" ခ်ီးဆင္ေျခေတြ..မင္း ငါ့ကို ဖုန္းဆက္ရင္ ငါက လာမေခၚမွာ က်ေနတာပဲ "
" ငါ့ဖုန္းကို ရွာမေတြ႕လို႔ေပါ့ဟ "
လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတဲ့ ဘာဂါကို ကိုက္ၿပီးေတာ့ ပလုပ္ပေလာင္းဝါးရင္းနဲ႔ MingHao ကို စကားဆက္ေျပာတယ္ ။
" ရွာေတြ႕ရင္ ငါမင္းကို မဆက္ဘဲေနပါ့မလား "
အမွန္တကယ္လည္း XuKun သူ႔ဖုန္းကို ရွာမေတြ႕ခဲ့ဘူး ။ သူ႔ ေျခေထာက္လည္း သက္သာၿပီး အိမ္ျပန္ခါနီးမွ မန္ေနဂ်ာက ' ေရာ့ဒီမွာ ' ဆိုၿပီး သူ႔ဖုန္းကို ထုတ္ေပးခဲ့တာ ။ မန္ေနဂ်ာက သူ႔ဖုန္းကို ဖြက္ထားခဲ့တာလား ဆိုၿပီး XuKun ေတြးမိေပမယ့္လည္း ဒါက မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးေလ ဆိုၿပီး သူ႕သံသယေတြကို ေဖ်ာက္လိုက္ရတယ္ ။ မန္ေနဂ်ာလိုမ်ိဳးဂုဏ္သေရရွိ လူႀကီးတစ္ေယာက္က သူ႔ဖုန္းကို ဖြက္စရာဘာအေၾကာင္းရွိမွာမလို႔လဲ ။
" ဒါနဲ႔ မင္းက တကယ္ႀကီး သူနဲ႔ အိပ္ျဖစ္သြားတာလား "
" တစ္ညထဲပဲ.. အဲ့ဒီမူးေနတဲ့ တစ္ညထဲ.. က်န္တဲ့ညေတြက ဘာမွ မျဖစ္ဘူး "
မန္ေနဂ်ာ မေန႔ညက သူ႔ကို အတင္းဖက္နမ္းတယ္ဆိုတာေတြကအစ MingHao ကို ေျပာစရာမလုိဘူးမလား ?
မလိုပါဘူး လို႔ပဲ XuKun ေတြးလိုက္ရင္း MingHao မွာထားတဲ့ Chicken Nugget တစ္တံုးကို ႏႈိက္ၿပီး အခ်ဥ္န႔ဲ တို႔စားလိုက္တယ္ ။ ႏွစ္ေယာက္စာ မွာထားတဲ့ အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္ကလည္း XuKun စားေနတာနဲ႔တင္ တစ္ဝက္က်ိဳးေနၿပီ ။ အခုသူကိုင္ထားတဲ့ ဘာဂါကလည္း ႏွစ္လံုးေျမာက္ စားေနတာ ။ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီေန႔မွ ဒီေလာက္အထိ ဗုိက္ဆာေနလဲဆိုတာကို XuKun မေတြးတတ္ေတာ့ဘူး ။ မေန႔ကလည္း မန္ေနဂ်ာ့အိမ္မွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ စားခဲ့ရတာပဲကို ။
