Unforgettable

Chapter 14: Basketball and Inhalers

𝓛𝓮𝓸𝓷𝓪

As soon as I heard the annoying sound of my phone's alarm, I woke up. Nagbihis ako, nagayos at bumaba na sa sala.

Aalis na sana ako nang, "Ops ops ops!" Narinig ko si yaya. Hay nako, tatakas nasana ako e. Ayaw ko padin pagusapan yung nangyari dito kagabi. "Kain ka muna, Leona."

"Opo, ya." I stomped back to the kitchen st nakita ko si mama sa counter na nag kakape habang tutok sa laptop niya. Another case, I guess.

"Eto oh, ginawan kita ng banana shake." Binigyan ako ni yaya ng tumbler.

Nag pa-thank you ako pero nakay mama padin yung atensyon ko. "Good morning, ma!" Tumayo ako at niyakap siya mula sa likod. Nagulat naman siya.

"Napano ka?" Tanong niya na naging rason sa pagbitaw ko.

"Ha?"

"You're happier and more cheerful. Does asthma make people happy? I haven't seen you like this since two years ago." Nakangiti na siya saakin ngayon.

"I am?" I guess I have been a bit uplifted since I woke up. "Well, alis na ako. Bye ma! Yaya!" Lumabas na ako ng bahay and I didn't even notice that I was skipping my way along the sidewalk.

"Manong sa school po sa tapat." Sumakay ako sa trike at nag scroll muna sa Instagram ko.

I liked a couple pictures from people at my school and passed by a few of my ate Liz's pictures. Tinignan ko yung mga messages ko. May mga chain mail na hindi ko lang pinansin. Bakit naman kasi magiging totoo yun? May message saakin si ate, "Musta ka na diyan, Leonskii?"

I typed, "Okay lang, ate. I miss Paris!" I hit send and I didn't expect her to respond so soon.

"Pwe! Gustong gusto mo na nga umalis dito e!" I send her an emoji at nag bye na. Malapit na kasi ako sa school.

"Manong bayad po." Binigay ko sakanya yung bayad ko at pumasok na sa school. There's something about today that just feels so perfect for some reason.

I passed by a couple of students. Yung iba nag tsitsismisan, gumagawa ng homework pero yung ikinagulat ko may mga mag jowa pa na nakikipaghalikan. IN BROAD DAYLIGHT??? I decided to look away and walk faster.

"Excuse me!" Halos matumba ako nang may nakatulak saakin na babae. Nakita ko siyang nagmamadali papunta sa bulletin board at hindi lang pala siya yung dumudumog sa kawawang board. In fact may mga lalaki pero mosty babaeng nag aagawan ng pwesto sa harap. What the heck is happening?

"OMG! Nakapasok si Tristan!" Sabi ng babae na nakabangga saakin sa kaibigan niya.

Nakapasok saan?! But just then, lumabas si Alicia sa grupo ng mga tao. "Leonaaaa!" She shrieked at me and jumped around. Anong nagyayari????!!!

"Whaaat?" I tried matching her enthusiasm pero abot talaga sa mars yung sakanya eh.

"SI ELLIIII!!!" She shrieked again and jumped even higher and faster.

"Anong nangyari kay Elli?" I asked. She finally stopped hopping (thank god) and caught her breath.

"Si Elli.. Nakapasok sa basketball team si Elli." She said crouching down at hinihingal.

"WHAT?!" Ako naman yung halos umabot na sa mars yung enthusiasm ngayon. Paano? Akala ko nireject na siya ni Alex nung Friday? By any chance...

"Excuse me. Padaan. Sorry." Ako naman yung nakisiksik sa mga tao ngayon kasi gusto ko makita para paniwalaan ko. And there it is

BASKETBALL TRYOUT ACCEPTANCE LIST

I skimmed the list kahit na ang daming nanunulak saakin.