Daniel Rosenberg
Günəş yeni doğurdu...Quşların səsi...Daima danışan təbiət...Susmayan insanlar...
Keşkə bu insanlar bu qədər...
Sadəcə bir gün qaranlıqda onun kimi olan insanlarla oyanmaq istəyirdi...Himayəçi ailələr,sakitləşdirici həblər və ona nifrət edən insanlar olmadan yaşamaq necə olardı?O fərqliydi,bilirdi...
Valideynlərin olmaqdan yaşamaq yeni bir şey deyil amma tək olmaq istəməzdi...
Ailəsi olmayan həmyaşıdlarını tanıyırdı,onların mükəmməl himayəçi ailələri ya da dostları var idi...
Heç kim onun kimi deyildi...Çünki qəribə olduğunu bilirdi...
Digərləri kimi idisə niyə ailəsini öldürən yanğından sağ çıxmışdı ki?Niyə alovlarda yanmamışdı?Niyə kölgələrin yaşadığına inanırdı ki?...-Dərsdən sonra tez gəl.Bura yetimxana deyil,burda qalmaq istəyirsənsə işləməyi öyrən.-Üstü içki qoxuyan,yaşlı kişi oturduğu kreslodan dilləndi.
Bu da onun ögey atası Bob.Uşaqları məqsədləri üçün istifadə edən növbəti istismarçı.Dövlət yetim uşaqların saxlanılması üçün pul ödəyirdi.Və bu içki düşkünü olan biri üçün mükəmməl fürsət idi.Həm Daniel onun üçün məvacib almadan onun kiçik yeməkxansını işlədə bilərdi.Evdəki balaca xidmətçi kimi.
Başını əyib sakitcə çölə çıxdı.Arxadan gələn tanış maşının səsini eşidəndə başını aşağı əydi.
Bir neçə saniyə sonra üstündəki zibilləri təmizləyirdi.Onun heç kim sevməzdi.Və artıq buna alışmışdı.Bunu hər həftə yaşayırdı.Hər həftə oğlanlar maşından onun üstünə nəsə atardılar...
"Keşkə başqa bir həyata sahib ola bilsəydim...Sadəcə bir möcüzə..."Selene
***********
Böyük salona doğru addımlayırdı.Onu salona aparan dəhlizdə narahat edən çox şey vardı.Dünənki hadisədən sonra onların arasına qarışmaq çətin idi.Qaydaları pozmuşdu.Qaranlığın başladığı,varlığın yox olduğu yerə-insanların dünyasına getmək istəmişdi.Burda sevgi yox idi,qorxu vardı.Güvən yox
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Train from shadow
Fantastik"Qorxuram" "Bilirəm" "Kim olduğumu bilsələr..." "Bu mümkün deyil.Onlar bizi ölü bilir."