Her name is Serendipity

15

"Oooohhh! i like this tees bud! Thank you!" kanina pa pinupuri ni smeraldo ang binili kong tees sakanya. ang hilig niya kasing magsuot ng mga ganyan. yung tipong gwapo parin siya kahit sobrang simple ng damit niya. Inaayos namin ni smeraldo ang kusina ng maisipan kong tanungin ang tungkol kay rico.

"Uhm bud. Nasan si rico?" Parang nagulat siya sa tinanong ko dahil bigla siyang napahinto sa ginagawang pagpupunas at napaharap saakin.

"I told you he's in new york. Why are you asking?" He want to know something. sa paraan palang ng pagsasalita niya.

After cleaning and making my unit better ay umuwi na din si smeraldo. We didn't talk to much after i asked him about rico. I should rest. parang sobrang haba na ng araw na to.

His POV
"Bat ba kasi ayaw mo pang magpakita sakanya? she seems better naman na!" i think i'm going to be deaf. this boy is scolding me for a while now.

"And what? ruin everything? Smeraldo. darating din ang oras para jan. darating din tayo sa punto na kailangan ko na ulit pumasok sa buhay niya." napatahimik siya sa sinabi ko. Smeraldo always helps me when it comes to her, pumunta pa siya sa ibang bansa para mabantayan si serendipity. What pisses me of is the way they call each other. Bud?! seriously?!

"Anyway stop calling her bud. bat ba may endearment pa kayo?" i asked irritatedly

"I will only call her in the way you wanted when you finally think of showing yourself. Lalo mo siyang nilalapit sa kamatay damn." after talking iniwan na niya ako dito sa office ko.

I want to show my self to her too, badly. Pero i can't kasi papano? Nabubuhay ako bilang isang taong patay na sa mata ng mahal ko at yung kasama niya ngayon ay yung lalaking mahal niya, i want to set myself free. I want her to be mine. Pero hindi nga kasi pede. Kasi hindi ako makalapit sakanya. I can't even smile at her. Shitty life.

Serendipity's POV

Nagising ako sa tawag sa cellphone ko, unknown number? I answered it dahil mukang importante.

"Hello? Who's this?"

[...]

"Uhm. Hello? "

[...]

"Kung wala po kayong sasabihin ibaba ko na to. "

[It's good to know that you are okay. I miss you so much] napatulala ako sa mga katumayo binangit nya. I can't determine his voice pero his voice seems familiar.

I erase the thought i have in my head, madami akong kailangang gawin at unang una na don ang asikasuhin ang café. Agad akong tumayo at pumunta sa closet para kumuha ng masusuot. Ang napili ko ay yung spaghetti strapped kong top na color white at yellow shorts dinala ko din yung yellow kong blazer i used high heels for my feet. Lumabas na ko para sa pumunta sa parking lot ng may nagtext sakin

From: Unknown
Seriously serendipity? Spaghetti strapped top?! Use your blazer god damn it.

What the hell?  Sino ba to?! He's freaking the hell outta me. I ignored the message at pumasok na sa kotse. My clothes for today may be revealing for others pero i'm comfortable wearing this. Yung sando ko kasi is vneck kaya nagmumukang revealing pero if you're comfortable wearing it plus when the community is not judgemental makakapagsuot ka na naayon sa gusto mo.

Nang makarating ako sa shop ay nagulat ako sa dami ng tao. So totoo nga ang sabi ni rica? Na pinagkakaguluhan na ang shop namin ngayon Haha!

Pumunta ako sa cashier at pinagmasdan ang pinagkaiba ng shop ko mula noon at ngayon. Muka ngang pinaganda ng husto ni rica ang shop ko. Mayroon ding mga painting dito na bumabagay naman sa pastel na kulay ng pader.

"Ikaw muna magserve ako na dito sa cashier. Penge na ding apron tsaka ng hairnet. " ngiting sabi ko sa nagkakahera dito kanina.

Nang mabigyan na ko ng mga kakailanganin kong gamit ay sinumulan ko ng magtrabaho.

"Okay po ano pong name? " i ask the costumer. Sa totoo lang di ko na napagmamasdan ang mga umoorder saken sa takot ko na magkamali ako sa pagpindot.

"Fred." Natigil ako sa pagpindot sa sinabi niyang pangalan. Holy sht. Patay na si fred pity!  Si rico yan!

"F-fred? Baka rico? " i told him. How dare him use the name of someone dead?! Hindi nakatingin sakin ang lalaking nagsasalita dahil may katext ata siya.

"No i told you it's fre-- holy cow! S-serendipi-" hindi niya natapos ang sinasabi niya ng mapansin niyang ako nga talaga si serendipity. Seriously?! Rico?!

"Umalis ka na diyan tatapusin ko lang to mamaya tayo magusap, fred. " nginisian at pinagdiinan ko pa ang pagsabi ng fred dahil sa inis ko sakanya.

Halos dalawang oras din ng makipagpalit ako ng pwesto sa isang empleyado ko dito at nandoon parin si fred kuno nakaupo sa may gilid. Lumapit ako sakanya at umupo na sa kaharap niyang upuan

"Si fred ka na pala ngayon rico??" Hindi ko na din najwasang bahiran ng galit ang aking pagsasalita.

"Kelan ka titigil rico?! Hindi mo ba naisip na bastos na bastos na yung kapatid mo dahil sa mga pinagagagawa mo?! "

"Damn. Ako to si fred! Sht. I know it's impossible pero believe me. Ako to si fred! Di totoong namatay ako paniwalaan mo naman ako oh. " i smirked dahil umiigting na ang panga niya sa galit

"And if i believe you right now will you stop all the shits you're doing??" Sinisikap ko na ang mahinahon na boses ngayon, hanggat maari gusto kong maging maayos ang usapan na ito.

"At ano?! Ikaw din yung nasa new york ganon?? Yung nakita ko don at may kameeting ha?! " bumakas ang pagtataka sakanya muka sa aking idinugtong.

"What the hell are you saying? Ni hindi pa nga ako lumalabas sa bansa sa loob ng--" napatigil siya at biglang tumawa. Is he freaking crazy?! In a serious situation like this how dare he laugh like that??!

"I'm sorry pfft hahahahaha! That's not me! Si rico yon. Hamak na mas gwapo ako sa unggoy na yon. Eww. " bakla ba to?! Ha?! I was about to speak when someone texted me.

From: Unknown
I told you to wear your blazer. Hirap na hirap ka bang intindihin yon?! What they see is my territory, and I am territorial. 

Hindi ko alam kung kikiligin ba ko o mangingilabot sa caller na to. Pero agadan kong sinuot ang blazer ko at pinagpatuloy ang pakikipagusap kay fred. Ipinaliwanag niya sakin ang lahat hanggang sa maunawaan ko.

"Woah. Holy mother freaking liars." Grabe magkapatid na sinungaling. Gustong gusto kong sungalngalin si fred ngayon pero di ko magawa dahil sa dami ng tao.

"We did that for you. Intindihin mo naman. " may pagmamakaawa sa kaniyang boses.

"Grabe na yung sakit na binigay nyo. Intindihin nyo din yon. You may now leave. " i said as i stood up at pumunta sa comfort room. Di ko na napigilan ang aking pagiyak dahil sa mga sinabi ni fred. Grabe wala pala akong pinagluluksahan for the past years. Holy mother freaking liars. I'm in the middle of  my drama when somebody called me.

"H-hello?? " hindi ko napigilan ang paghikbi habanh sumasagot sa tawag.

[SHT why are you crying? Tell me.] 

"Pagod na ko. Pagod na pagod na. Lagi nalang nila akong pinaglalaruan. Sawang sawa na kong maging laruan nung mga mieñdes na yon. Lagi nalang"  hindi ko alam kung bakit ako umiiyak sa lalaking hindi ko naman kilala, pero he sounds comfortable to talk with

[Shh. I'm sorry baby. Para sayo yun please wag ka ng umiyak. You're killing me. Big time.]

---
Always remember that you are loved! I love you! 💙

Super thank you po sa lahat ng bumati sakin nung birthday ko! So i publish two chapters as a gift for myself. Thank you if you are still reading this up to this chapter, may god bless you! 😽