Her name is Serendipity

17

"Why would i play with fred kahit alam ko naman na magiging akin ka?"

Really? Ganon ba siya kasure na siya ang gusto ko? Grr. Pero to be honest gumawapo siya sa paningin ko. I can't remember things clearly but i know i saw him once. But one's thing for sure. Hindi siya yung rico na kinausap ko two years ago. Fred and rico will always be different. Dahil kahit anong pagpapamaldito ng muka ni fred ay si fred parin siya. Lalabas parin ang pagiging masiyahin niya. His eyes can't deny it. While rico, uhm... He's quite mysterious. His eyes are deep like oceans. Pero kitang kita mo ang kalungkutan sakanya.

i decided to go out to have some fresh air pero nagulat ako sa nakita ko sa pintuan ko.

"F-fred?" he smiled at me but somone suddenly showed up "What the fu-- RICO?!" Instead of getting fresh air, i got headache.

"no no no. I'm only dreaming. Serendipity. Wake up" paulit ulit kong sinasampak ang sarili ko. Pero dahil nakakaramdam ako ng sakit alam kong totoo lahat ng ito.

"Ugh. Why are you so cu--" hindi natuloy ni fred ang sinasabi niya ng may biglang sumigaw sa likuran ko.

"MEÑIEDES TF YOU TO DOING HERE?!" agad niyang sinugod ng suntok si rici at sinipa si fred.

"BUD! WHAT'S HAPPENING TO YOU?! BUD!" ng hindi siya matinag ay kinuwelyuhan ko na siya at inilayo sa dalawang mieñiedes.

"Pull your shits together bud. Fix yourself. Maguusap tayo."

Pinapasok ko silang lahat at pinagstay sa living room habang ako naman ay naghahanda ng ice pack at ng gamot para sa mga sugat nila.

Uupo na dapat ako ng may biglang nagsalita na babae.

"PITYYY MAY DALA AKONG-- ha? Anong nangyare?" rica rushed to smeraldo, binigay ko nalang sakanya yung pang gamot sa sugat ni smeraldo at ako na ang nag gamot don sa dalawa. Una kong pinuntahan si rico dahil siya naman talaga ang napuruhan sakanilang dalawa.

Pagkatapos konbg gamutin yung dalawa ay naghanda ako ng makakain naming lima pero habang kumakain ay nakita ko ang matatalim na tingin ni smeraldo, rico at fred sa isa't isa kaya naman naisipan ko tumayo at kumuha ng kutsilyo.

"Oh ayan. Tutal may balak naman ata talaga kayo na magpatayan. Mas madali yang gamitin, isang saksak lang tumba na kaaway nyo" i told rica to clean the mess. Hindi ko na talaga sila nakayanan, pareho silang sakit sa ulo.

Nagbabad ako sa bathtub ko ng mapagpasyahan kong lumabas pagkatapos. Kumuha din ako ng isang lata ng beer tsaka ako lumabas ng terrace. Di talaga ako umiinom dahil madali akong malasing pero kailangan ko to ngayon. Kailangan kong magpagaan ng loob.

"I'm sorry." napatingin ako bigla sa nagsalita.

"hmm." i don't wanna say that's it's okay kasi hindi naman talaga. Ayoko sa lahat yung nagsisinungaling tungkol sa feelings. Kung hindi ka okay. Edi hindi. We shouldn't hide our feeling dahil lang sa nasanay sila na okay tayo, kung nasanay sila na buo tayo sanayan mo din sila pag wasak tayo.

"It's been years. Kala ko di ka na ulit babalik dito" napatingin ako kay fred dahil halata ang sinseridad sa pagsasalita niya. I've known fred for a while and i know how sincerity sounds like.

"Kailangan eh. Kailangan kong bumalik dahil buo na naman ako, edi may wawasakin na naman kayo diba? HAHAHA." I saw pain in his eyes when i said those words. Habang nasa lugar ako na payapa palagi kong tanong sa sarili ko; Anong karapatan ng mga taong nanakit sayo na masaktan sa kalagayan mo? Sobrang nakakashitty lang na masasaktan sila kasi nakikita ka nilang miserable kahit alam nila sa sarili nila na sila ang may kasalanan ng lahat.

"Noong una, di ako pumayag sa sinabi ni rico sakin na pagpapanggap. Pero kailangan din Serendipity. Kailangan din kasi mahal kita at kailangan kitang protektahan sa mga balang pedeng pumatay sayo. Hate me. Throw stones on me, pero di mo ko mapapaalis sa harapan mo hanggang alam kong hinda pa pede."

"Oo nga't naprotektahan mo ko sa mga balang papatay sakin, pero pano naman yung sakit na nakapatay na sakin. Hirap na hirap na ko. Kasi alam ko sa sarili ko na patay na ko sa loob pero pinipilit ko paring buhayin yung sarili ko labas. Lumayo na kayo sakin please lang."

Hindi na ulit nagsalita si fred kaya napagdesisyunan ko ng matulog at pagkagising na pagkagising ko bumungad agad sakin ang matipunong lalaki na nagahahanda ng almusal, how can he be so handsome with just wearing a simple white shirt?! RICO JAMES! WHERE'S THE JUSTICE?!

"i know i'm handsome. No need to look at me like that." nabalik ako sa reyalidad kasabay ng pagikot ng aking mga mata. Gwapong gwapo sa sarili. Tss.

"Kumain ka na ihahatid kita sa café" sasagot pa sana ako ng bigla ulit siyang nagsalita "no buts. Wala si fred at wala si smeraldo, i sent them in the us. Para bumili ng gatas" ang hangiiiiin! hindi nyo manlang ako ininform na bumili pala ako ng bagong aircon.

"then i'll go by myself. Matanda na ko i can take care of myself." inirapan ko siya at dapat tatayo na ng bigla siyang pumasok sa kwarto ko.

"You can take care of yourself? You can't even fix your bed. Ni hindi mo nga malagay sa laundry ang underwear mo." halos magmuka akong kamatis sa pamumula kaya pinalabas ko siya at nagayos na.

This is going to be a hell week for me. Tss.

--
Short update:(( coz i'm not feeling well. Always remember that you are loved. I love you! 💙