pes // texting

2.2

Merhaba.
Bilmeyenler için genelde ceza evlerinde taciz ya da tecavüzcüler diğer suçlular tarafından öldürülür.
Keyifli okumalar. :)

"Ege!" Ege'nin babasının arkadaşı Yusuf elinde bir şişe suyu Ege'ye vererek onu uyandırdı. "İyi misin?" Ege şişenin kapağını açıp içti. "Değilim." Yusuf kafasını salladı. "Efe suçunu itiraf etti, bir saat sonra cezaevine götürülecek. Onu görmek istiyor musun? Çok uzun bir süre görüşmene izin verilmeyecek." Ege kafasını salladı. "Nerede onu görebilirim?" Yusuf bir kapıyı parmağıyla gösterdi. "Teşekkür ederim." Ege kalkıp abisine doğru gitti.

Kapıyı açtı, Efe kafasını eğmiş düşünüyordu. Elleri bağlıydı.

"Efe."

"Özür dilerim."

"Keşke bunu benden değil, Meyra'dan dileseydin."

"Pişmanım."

"Farkındayım."

"Ege, öleceğim. Beni öldürecekler."

"Sen zaten birini öldürdün."

"Meyra öldü mü?"

"Fiziksel olarak ölmesine gerek yok."

Ege, Efe'ye uzun uzun baktı. Gözlerini kıstı.

"Efe, annemi hiç hatırlamıyor musun?"

"Hatırlamıyorum."

"Neden küçükken oyun oynarken beni aranıza almıyordunuz?"

"Annemi sen öldürdün diye düşünüyordum. Seni doğururken ölmüştü. Sen olmasaydın, ölmeyecekti."

"Seninle sadece bir kez oyun oynadığımı hatırlıyorum biliyor musun? Saklambaç. Saklandım ve sen beni aramadın. Oyun oynadığımızı sanıyordum ama sen beni oyun dışı etmek için bunu yapmışsın."

"Özür dilerim."

"Bunu hatırlamıyorsun bile değil mi?"

"Hatırlamıyorum."

Sessizlik oluştu. Bu sessizliği ise Efe bozdu.

"Ege, şuan mutlu musun?"

"Mutluyum."

"Özür dilerim."

"İşe yaramıyor."

"Öleceğim."

"Umrumda değil."

"Annem bunları görseydi, ne derdi?"

"Senden nefret ederdi."

"Ölmeliyim."

"Ölmelisin."

Ege sandalyeden kalktı ve odadan çıkmak için adım atmaya başladığında Efe arkasından seslendi.

"Ege, eğer ki ölürsem kardeşimin bana son sözünün 'Ölmelisin.' olmasını istemiyorum. Sözün bu kadar mı?"

"Efe, ölmelisin."

"Ege biliyor musun, Meyra'nın bağırışları bana büyük bir haz vermişti."

Ege, sakin olmalıydı. Efe ondan intikam almaya çalışıyordu.

"Çok güzel bir deneyimdi." diye devam etti Efe.

"Ölmelisin Efe, acı çeke çeke ölmelisin."

Ege odadan çıktı ve duvara yumruk attı. Defalarca. Duvardan dökülen parçalar elini kesmişti hala durmadan gözleri kapalı bir şekilde yumrukluyordu. Gelen tüm polisler onu durduramamıştı. En sonunda babası da Ege'yi çekiştirmeye başlayınca kendisini bırakıp gözlerini açmıştı. Sarı duvar kan doluydu. Herkes Ege'ye bakıyordu. Babası "Dedikodu zamanı değil!" diye bağırınca herkes işine döndü.

Ege mırıldanıyordu.

"Ölmeli, ölmeli, ölmeli, ölmeli, ölmeli, ölmeli."

A.